Μας τρέφουν τρύπια όνειρα φαντάσματα ελπίδες
και παραμύθια που παιδιά μας είχανε ταΐσει
που ‘χουν ριζώσει μέσα μας κι εμείς τα πολεμάμε,
με λογική, μα κόκαλα, μπορεί να ‘χουν τρυπήσει.
Ξερίζωμα και κάψιμο κάποιοι μας συμβουλεύουν
μα οι ουλές για πάντοτε θα δείχνουν τα σημάδια.
Πως γίνεται με τα παλιά, τα υλικά, να χτίσεις
καινούργιο οικοδόμημα και μέσα του να ζήσεις;
Μα φυσικά, τα υλικά, ακόμη κουβαλάνε
τις μνήμες απ’ το παρελθόν που θέλουν να ξεχάσεις.
Πάν Καρτσωνάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου