Κατάμονος μέσα στο σπίτι
κατά πως έγραφε κι ο ποιητής
τον έφερα στο νου μου κι αναρωτήθηκα
πόσο αβάσταχτη θα ήταν η μοναξιά που βίωνε
εκεί στο τέλος της ζωής του
όταν μοναχός του αναπολούσε
της περασμένης του ζωής τις ηδονές
και τι αυτός εκόμισε εις Την τέχνην
αλλά και κείνη την φρόνησιν που τον εγέλα
την ψεύτρα που του έλεγε
«Aύριο. Έχεις πολύν καιρό.»
………………………………………
Aπ’ τις οκτώ που γύρισα στο σπίτι
μόνος μου μπρος απ την οθόνη
πληκτρολογώντας κάποιους στίχους
τη μοναξιά μου ξεγελώ.
Καρτσωνάκης Πάν
All alone at home
As the poet wrote
I brought him to mind and wondered
What terrible the loneliness he must have felt
There at the end of his life
As he alone recalled
The passions he had encountered in his past life
And what did he gain from his art
but she (art) what did she offer other than
the lie that she told him that
“Tomorrow you have lots of time”
………………………………………
From eight o’clock that I arrived home,
all alone I sit in front of screen typing
some scripts of the loneliness I fell.
Kartsonakis Pan
Υ.Γ: Ευχαριστώ την φίλη μου την Βασιλική
που ζει στην Αγγλία, τα τελευταία χρόνια,
για την μετάφραση.
Απ’ τες Eννιά
Δώδεκα και μισή. Γρήγορα πέρασεν η ώρα
απ’ τες εννιά που άναψα την λάμπα,
και κάθισα εδώ. Κάθουμουν χωρίς να διαβάζω,
και χωρίς να μιλώ. Με ποιόνα να μιλήσω
κατάμονος μέσα στο σπίτι αυτό.
Το είδωλον του νέου σώματός μου,
απ’ τες εννιά που άναψα την λάμπα,
ήλθε και με ηύρε και με θύμισε
κλειστές κάμαρες αρωματισμένες,
και περασμένην ηδονή— τι τολμηρή ηδονή!
Κ’ επίσης μ’ έφερε στα μάτια εμπρός,
δρόμους που τώρα έγιναν αγνώριστοι,
κέντρα γεμάτα κίνησι που τέλεψαν,
και θέατρα και καφενεία που ήσαν μια φορά.
Το είδωλον του νέου σώματός μου
ήλθε και μ’ έφερε και τα λυπητερά·
πένθη της οικογένειας, χωρισμοί,
αισθήματα δικών μου, αισθήματα
των πεθαμένων τόσο λίγο εκτιμηθέντα.
Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασεν η ώρα.
Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασαν τα χρόνια.
Κωνσταντίνος Πέτρου Καβάφης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου