Ο κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα στον ήλιο,
στο πόσιμο νερό, στον καθαρό αέρα
και σε μια σειρά αυτονόητα αγαθά που προσφέρει
απλόχερα η μητέρα φύση στα πλάσματά της.
Αγαθά στα οποία θα έπρεπε να έχουν μερίδιο ανάλογο,
όλα τα πλάσματα που είχαν την τύχη να γεννηθούν.
Ο ανθρώπινος πολιτισμός, ωστόσο, κατόρθωσε
να κάνει τόσο προβληματικό και αυτό το αυτονόητο
δικαίωμά μας, σε σημείο που να θεωρούμε περίπου
σαν κάτι φυσιολογικό, το αντίθετο..
Ο άνθρωπος πάντοτε ανακάλυπτε τρόπους,
στην μακραίωνη ιστορία του, να εκμεταλλεύεται
την ανάγκη των άλλων ανθρώπων ακόμα
και για την ικανοποίηση
των πιο βασικών τους αναγκών.
Όπως ακριβώς συμβαίνει στο υπόλοιπο ζωικό βασίλειο
δηλαδή, που κάποια ζώα στήνουν καρτέρι στα σημεία
που θα πιουν νερό κάποια άλλα, για να τους επιτεθούν
και να τραφούν με τις σάρκες τους.
Ύστερα μιλάμε, ανερυθρίαστα,
για τον ανθρώπινο πολιτισμό.
Σε τι διαφέρουμε, από τα υπόλοιπα ζώα,
αφού δεν κατορθώσαμε να τα ξεπεράσουμε
στο σημείο αυτό;
Στο ότι έχουμε γραπτό λόγο ή στο ότι
αποθηκεύουμε τροφή και πλούτο;
Ή μήπως στο ότι κατασκευάζουμε εργαλεία;
Στο ότι έχουμε επιστήμη και μπορούμε
να κάνουμε "θαύματα";
Στο ότι έχουμε θεούς και ανώτερα ιδανικά
όπως πατρίδα, οικογένεια ή φιλία;
Τι είναι όλα αυτά μπροστά στο γεγονός ότι,
δεν κατορθώσαμε ακόμα να νικήσουμε αυτόν
τον πανάρχαιο δαίμονα που μας αναγκάζει
να συμπεριφερθούμε σαν αρπακτικά;
Επιβίωση και διαιώνιση του είδους.
Να τα δύο βασικά νήματα που κινούν,
στην πραγματικότητα, τις πιο πολλές μας πράξεις,
ακόμη δυστυχώς και ας μην έχουμε το θάρρος
να το παραδεχτούμε.
Όταν ο άνθρωπος και μόνο τότε, όταν θα σπάσει
τις δυο του αυτές αλυσίδες θα καταφέρει
να νικήσει δηλαδή αυτούς τους δύο
πανάρχαιους δαίμονες, θα μπορέσει πραγματικά
να πετάξει προς την πραγματική του αποστολή,
που δεν είναι φυσικά να "σέρνεται"
στον πλανήτη μας και μόνο, αλλά να ταξιδέψει
στο απέραντο σύμπαν που προκλητικά
απλώνεται γύρω του.
Ο πλανήτης μας δεν είναι,
παρά ένα θερμοκήπιο, εκκολαπτήριο,
το κουκούλι μας και τίποτε άλλο.
Φιλικά
Πάν Καρτσωνάκης
Υ.Γ: Χρησιμοποίησα το "σέρνεται"
σε εισαγωγικά επειδή είχα δει κάποτε
σε σχέση με το μέγεθος του πλανήτη μας
το ύψος του χώρου που μπορούμε
να αναπνέουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου