Θα θελα να μπορούσα
κάποιους στίχους μου να ξαναγράψω
και κάποια ποιήματα να τα πετάξω
γιατί έχω ήδη μετανιώσει
έτσι καθώς οι περισσότεροι ούτε που κατάλαβαν
τι ήθελα να πω
και τέλος πάντων μάλλον κι εγώ δεν ήμουνα σαφής
και δεν τα είπα ξεκάθαρα και όπως θα ήθελα
αλλά τα έντυσα με πολλές μεταφορές και παρομοιώσεις
και στο τέλος μάλλον έχασα τον στόχο.
Αμάρτησα και τώρα θάθελα να διορθώσω
τα λάθη του παρελθόντος.
Ξέρω, θα μου πεις πως τώρα πια είναι αδύνατον
να κάνω κάτι
αφού ούτε να γράψω δεν μπορώ
αλλά και ούτε και να τους απαγγείλω.
Αυτός είναι ο λόγος που έρχομαι στον ύπνο σου
και σ ενοχλώ τόσες πολλές φορές.
Ωραία μου είπες πως δεν γίνεται να γράψεις
με το όνομά μου
και πως κανείς δεν θα σε πιστέψει
άμα τους πεις πως εγώ σου υπαγορεύω ότι γράφεις
και μόνο το χέρι σου χρησιμοποιώ.
Θα σε περάσουν για τρελό μου είπες
αλλά σκέψου πως και τώρα
μήπως για λογικό σε υπολογίζουν;
Ποιητής και λογικός γίνεται;
Δεν μπορεί να είναι λογικός κάποιος
που αφιερώνει χρόνο σε κάτι
που όχι μόνο δεν του αποφέρει χρήματα
αλλά τον ζημιώνει και από πάνω.
Πρέπει να έχει «την πετριά του» όπως λένε οι λογικοί.
Γι αυτό σου λέω πως μπορείς και πρέπει να το κάνεις
Δεν μπορείς να φανταστείς τι μεγάλο μαρτύριο
είναι αυτό που ζω
(είδες η συνήθεια τι κάνει;) που περνάω ήθελα να πω
έτσι όπως είμαι «καταδικασμένος» να ξέρω
πως όταν δικούς μου στίχους θα διαβάζουν
δεν θα μπορούν αυτό που ήθελα να πω να καταλάβουν
κι όλο αυτό γιατί κάποιες φορές δεν τόλμησα και αυτολογοκρίθηκα.
Αυτή είναι η «κόλαση» των ποιητών!
Υ.Γ: Με το χέρι μου τα έγραψα, ελπίζω
όπως μου τα είπες
κι άλλο τίποτα δεν μπορώ,
για την ώρα να κάνω περισσότερο.
Πάν Καρτσωνάκης.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου