Αν δεν υπήρχαν, εκείνα τα λόγια που μας πλήγωσαν;

Αλήθεια, πόσο όμορφη θα ήταν η νύχτα 

δίχως τη μέρα;

Το μαύρο δίχως το άσπρο;

Έχετε ποτέ σκεφτεί 

πόσο διαφορετικές θα ήταν οι εικόνες,

του κόσμου μας,

δίχως τους ενδιάμεσους τόνους των χρωμάτων;

Δίχως το άσπρο και το μαύρο;

Το φως και την απουσία του;

Έχετε ποτέ αναρωτηθεί 

πώς θα εκτιμούσαμε τη μουσική

αν δεν υπήρχαν οι χρόνοι;

Τα λόγια δίχως τη σιωπή

τι αξία θα είχαν;

Τα γλυκόλογα,

 αν δεν υπήρχαν, εκείνα τα λόγια που μας πλήγωσαν; 

Οι όμορφες στιγμές, αν δεν υπήρχαν οι άλλες,

αυτές που δε θέλουμε να θυμόμαστε;

Πως θα εκτιμούσα την παρουσία σου

αν δεν είχα βιώσει, πριν από αυτό, την απουσία σου;

Πόσο πολύτιμη θα ήσουν για μένα;

Τι θα ήμουν έτοιμος να θυσιάσω γι αυτό;

Πόση από την ελευθερία μου;

Με πονάει και είναι περίεργο

γιατί εγώ έχω χτίσει, ανεπαίσθητα έστω,

όλο αυτό το τείχος

όλη αυτήν την μάντρα που με προστατεύει

αλλά και με φυλακίζει ταυτόχρονα.

 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 

Αλήθεια, πόση αξία θα είχε η ζωή

αν δεν υπήρχε ο θάνατος;

          Πάν Καρτσωνάκης