Όχι, αυτοί δεν τον δολοφόνησαν.

17-1-1817

 Ο Ιωάννης Καποδίστριας 

γίνεται Ελβετός πολίτης, 

σε αναγνώριση της συμβολής του

 στη δημιουργία 

του ομοσπονδιακού συστήματος 

της Ελβετίας.

Ο νεαρός Ιωάννης σπούδασε ιατρική, φιλοσοφία

 και νομικά στο Πανεπιστήμιο της Παταβίας (Πάντοβα)

 της Ιταλίας. Το 1797 εγκαταστάθηκε 

στη γενέτειρά του Κέρκυρα και άσκησε το επάγγελμα

 του ιατρού - χειρούργου. Δύο χρόνια αργότερα, 

όταν η Ρωσία και η Τουρκία κατέλαβαν για λίγο

 τα Επτάνησα, του ανατέθηκε η διοίκηση

 του στρατιωτικού νοσοκομείου.

Το 1801 τα Επτάνησα αυτονομούνται

 και ο Ιωάννης Καποδίστριας γίνεται ένας 

από τους δύο διοικητές της Ιονίου Πολιτείας, 

σε ηλικία 25 ετών. Χάρη στην πολιτική του

 οξυδέρκεια και πειθώ απέτρεψε την εξέγερση 

της Κεφαλονιάς, που θα είχε απρόβλεπτες 

στη συνοχή του νεότευκτης πολιτείας. 

Έδειξε ευαισθησία και προσοχή στις ανησυχίες 

των Επτανησίων και πήρε πρωτοβουλίες

 για τη αναθεώρηση επί το δημοκρατικότερο

 του επτανησιακού συντάγματος, που είχαν επιβάλει

 Ρώσοι και Τούρκοι υπό τον τίτλο 

«Βυζαντινό Σύνταγμα».

Αποτέλεσμα των προσπαθειών του Καποδίστρια 

ήταν η ψήφιση ενός πιο φιλελεύθερου

 και δημοκρατικού συντάγματος το 1803.

 Οι μεγάλες δυνάμεις θορυβήθηκαν κι έστειλαν

 τον Γεώργιο Μοτσενίγο, προκειμένου να τον επιπλήξει.

 Όταν, όμως, ο εκπρόσωπός τους συναντήθηκε

 μαζί του, εντυπωσιάστηκε από την πολιτική 

και ηθική συγκρότηση του ανδρός. 

Ο Καποδίστριας διορίστηκε ομόφωνα

 από τη Γερουσία της Ιονίου Πολιτείας, Γραμματέας

 της Επικρατείας. Κατά τη διάρκεια 

της θητείας του αναδιοργάνωσε τη δημόσια 

διοίκηση, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση 

στην εκπαίδευση.

Τον Μάρτιο του 1807 εστάλη στη Λευκάδα, 

την οποία απειλούσε με κατάληψη ο Αλή Πασάς.

 Αναδιοργάνωσε την άμυνα του νησιού, 

αποτρέποντας την απειλή. Εκεί γνωρίστηκε

 με τους οπλαρχηγούς Κολοκοτρώνη, Νικηταρά,

 Ανδρούτσο και Μπότσαρη, που αργότερα 

θα πρωτοστατήσουν στην Επανάσταση του '21.

Τον Ιανουάριο 1809 ο Καποδίστριας εισήλθε 

στη διπλωματική υπηρεσία της Ρωσίας, κατόπιν

 προσκλήσεως του Τσάρου Αλέξανδρου Α'. 

Το 1813, διορίστηκε εκπρόσωπος της Ρωσίας 

στην Ελβετία, στην πρώτη του μεγάλη αποστολή,

 με σκοπό να συνεισφέρει στην απαλλαγή της 

από την επιρροή του Ναπολέοντα. 

Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ενότητα, ανεξαρτησία 

και την ουδετερότητα της Ελβετίας και συνεισέφερε

 τα μέγιστα στο ελβετικό σύνταγμα, 

που προέβλεπε 19 αυτόνομα κρατίδια (καντόνια)

 ως συστατικά μέλη της ελβετικής ομοσπονδίας.

Συμμετείχε στο Συνέδριο της Βιέννης, που έθεσε

 της βάσεις της «Ιεράς Συμμαχίας», ως μέλος 

της ρωσικής αντιπροσωπίας, αποτελώντας 

το φιλελεύθερο αντίβαρο στην αντιδραστική 

πολιτική του αυστριακού πρίγκιπα Μέτερνιχ. 

Πέτυχε την εξουδετέρωση της αυστριακής

 επιρροής, την ακεραιότητα της Γαλλίας

 υπό Βουρβόνο μονάρχη, μετά την πτώση

 του Ναπολέοντα, καθώς και τη διεθνή 

ουδετερότητα της Ελβετίας, 

υπό την εγγύηση των Μεγάλων Δυνάμεων.

Μετά τις μεγάλες του διπλωματικές επιτυχίες, 

ο Τσάρος τον έχρισε Υπουργό Εξωτερικών

 της Ρωσικής Αυτοκρατορίας 

από το 1816 έως το 1822. 

Ο Καποδίστριας, όμως, δεν ξέχασε 

τη γενέτειρά του και τα Επτάνησα, που είχαν 

περάσει κάτω από τον ασφυκτικό έλεγχο 

της Μεγάλης Βρετανίας. Το 1819 μετέβη 

στο Λονδίνο και προσπάθησε ματαίως να πείσει 

τη βρετανική κυβέρνηση να μετριάσει το αυταρχικό

 καθεστώς που είχε επιβάλει στα Ιόνια Νησιά.

Με την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, 

υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει το αξίωμά του, 

καθώς είχε διαφωνήσει ανοιχτά με τον τσάρο 

Αλέξανδρο, που καταδίκαζε κάθε επαναστατική 

κίνηση στην Ευρώπη, πιστός στις αποφάσεις 

της Ιεράς Συμμαχίας. Το 1822 εγκαταστάθηκε

 στη Γενεύη της Ελβετίας, όπου έχαιρε υπόληψης 

για την προσφορά του στη δημιουργία

 της Ελβετικής Ομοσπονδίας, λαμβάνοντας τον τίτλο 

του επίτιμου πολίτη.

Δικό μας σχόλιο:

Όχι, αυτοί δεν τον δολοφόνησαν.