Κρατώντας μαγικό ραβδί κοιτώντας με στα μάτια
κάθε φορά που έρχεσαι ντυμένη σαν νεράιδα
ραντίζεις με χρυσόσκονη τα έπιπλα κι εμένα
γιατί πιο εύκολα θα μπω στις χώρες του ονείρου.
Να δραπετεύω ήθελα σε κόσμους ουτοπίας
εκεί που ζουν τα ξωτικά, τελώνια και νεράιδες,
εκεί όπου τα θαύματα δεν προκαλούν εκπλήξεις
κι ο πόνος είναι άγνωστος κι ο θάνατος το ίδιο.
Μα είναι κόσμοι δυστυχώς που μοιάζουν με φουσκάλες
από σαπούνι και νερό…..γυαλίζουν κι όμως σκάνε.
Καρτσωνάκης Πάν
Νύχτα ξυπνούν τα ένστικτα
που ζούν μες το κορμί μας
και προσπαθούν σα σύμβολα
να μπούν με τις εικόνες,
μες το μυαλό, σαν όνειρα
υπόσταση να λάβουν
και μια ζωή αυτόνομη
στην τέχνη να κερδίσουν.
Στο φως της μέρας, οι σκιές,
δεν έχουν γοητεία
ενώ τις νύχτες μαγικά
τα σχήματα φαντάζουν
και με τα χρώματα φωνή
νομίζεις αποκτούνε.
Νύχτα ξυπνούν τα όνειρα,
ο ήλιος τα σκοτώνει.
Ονειροβάτες ποιητές
ανοίγουνε τις πόρτες
στα ένστικτά τους διαρκώς
και γίναν έρμαιά τους.
Ονειροβάτες ποιητές
που χάσαν τη ζωή τους
στις οπτασίες, στις σκιές
υπόσταση να δίνουν.
Καρτσωνάκης Πάν
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου