Σάββατο 18 Νοεμβρίου 2017

Είναι η φωτογραφία τέχνη;

Πάρα πολλοί άνθρωποι με ρωτούν
-Είναι η φωτογραφία τέχνη;
-Όχι, τους απαντώ.
Η φωτογραφία δεν είναι τέχνη, είναι τεχνική.
Πότε η φωτογραφία είναι τέχνη, πρέπει να ρωτάτε.
Η φωτογραφία είναι μία τεχνική, 
όπως και τόσες άλλες που χρησιμοποιεί ο άνθρωπος, 
εκτός όλων των άλλων εφαρμογών και για να εκφραστεί.
Με το ίδιο σκεπτικό και οι ζωγράφοι όπως και οι ποιητές που χρησιμοποιούν
 κάποιο μέσο (οι ποιητές τη γραφή και οι ζωγράφοι τα χρώματα) 
με μοναδικό τρόπο, ώστε να πετύχουν όσο το δυνατόν καλύτερα την έκφρασή τους, 
θα έπρεπε να αναρωτιόνται κάθε φορά αν είναι η γραφή τέχνη ή η ζωγραφική.
Όποιος δηλαδή χρησιμοποιεί πινέλα και χρώματα, δε σημαίνει 
ότι πάντοτε κάνει και τέχνη ούτε καν ότι είναι ζωγράφος σημαίνει.
Το ίδιο και όποιος χρησιμοποιεί λέξεις και φτιάχνει στίχους είναι ποιητής;
Οι λέξεις, που όλοι χρησιμοποιούμε καθημερινά, είναι το μέσο έκφρασης της ποίησης.
Αλλά και οι ποιητές, όποτε γράφουν, είναι πάντοτε ποίηση αυτά που γράφουν;

Η μεγαλύτερη τιμή για έναν καλλιτέχνη, για παράδειγμα ζωγράφο 
ή μουσικό ή γλύπτη ή φωτογράφο, είναι να τον αποκαλέσουν ποιητή.
Τι μεγαλύτερη τιμή αλήθεια;
Ωστόσο πόσοι καλλιτέχνες ποιούν;

Κλείνω εδώ, το κείμενο αυτό, γιατί στο διαδίκτυο τα κείμενα, 
καλύτερα να είναι μικρά, αν θέλουμε να διαβάζονται.
Κάθε εργαλείο ,έχει τους δικούς του ιδιαίτερους κανόνες χρήσης 
που το κάνουν πιο αποτελεσματικό.
Η τέχνη όμως δεν έχει ούτε και πάσχει από αρτηριοσκλήρωση 
και πάντοτε προχώρησε σπάζοντας προκαταλήψεις και γκρεμίζοντας κανόνες.
Η τέχνη είναι ένα διαρκές παιχνίδι του ανθρώπου
 με αντίπαλο το θάνατο αλλά και την ίδια τη ζωή.
Πολλοί λένε ότι πρέπει το ένα ή πρέπει το άλλο.
Έτσι και για να κλείνω επιτέλους αυτό το κείμενο, πάνω απ΄ όλα,
 εκείνο που μετράει είναι το τι πιστεύεις εσύ.
Γιατί μόνο αν ακολουθήσεις τον προσωπικό σου δρόμο, προσπαθώντας πάντοτε 
να γίνεσαι όλο και πιο ειλικρινής και σαφέστερος στην έκφρασή σου,
 μόνο και μόνο τότε και αφού ανακαλύψεις τον εαυτό σου,
 ίσως να σε ανακαλύψουν και οι άλλοι.
Φυσικά δεν είναι απαραίτητο αυτό, αλλά στην ουσία,
 εκτός από σένα και το ίδιο το έργο σου έχει ανάγκη τους άλλους!
Φιλικά 
Πάν. Καρτσωνάκης
Θα θελα να ΄σουν όνειρο, δική μου φαντασία
οφθαλμαπάτης όαση κι όμορφη οπτασία.
Να 'σουν σαν άρωμα κι εγώ, μια μέρα μαγεμένος
να χω μεθύσει πρόσκαιρα  μ' αυτό ερωτευμένος.

Σε παραμύθι θάθελα πριγκίπισσα να ήσουν 
που μάγισσα μαρμάρωσε και να σε αναστήσουν
τα βασιλόπουλα θα ΄ρθούν  το δράκο να σκοτώσουν
κι όλο σου το βασίλειο αυτοί να λευτερώσουν.

Ωστόσο είσαι υπαρκτή και πως  να ξεπεράσω 
όλα τα χρόνια που ΄ζησα μαζί σου, να ξεχάσω. 
                             Πάν Καρτσωνάκης

Δεν υπάρχουν σχόλια :