Να δραπετεύσω στ όνειρο στα σύννεφα να πάω
σε κορυφές απάτητες σε δάση και σε λόγγους
σε ακρογιάλια και νησιά στα κύματα απάνω
όπως πετάνε τα πουλιά και όπως ο αέρας.
Κι όταν θα έλθει η στιγμή να φύγω απ τον κόσμο
θα ήθελα σαν τα πουλιά να γίνω έστω λίγο.
Σαν άνεμος ελεύθερος να νιώσω λίγες ώρες
έστω και σαν ψευδαίσθηση στερνή επιθυμία.
Αυτή μου την ψευδαίσθηση «ταΐζω» με τους στίχους
αλλά κι εσύ, στην ποίηση, δεν βρίσκεις «καταφύγιο»;
Πάν Καρτσωνάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου