Όπως οι γέροι ναυτικοί π αναθυμούνται χρόνια
όταν παιδιά με σφριγηλά κορμιά είχαν μπαρκάρει
στη θάλασσα π ατέλειωτη πολλά τους υποσχόταν
κι αν κάπου ξεγελάστηκαν την αγαπούν ακόμα.
Έτσι κι εγώ την αγαπώ κι ας νοιώθω προδομένος.
γιατί κακίες δεν κρατώ και νόημα δεν έχει
στο κάτω-κάτω της γραφής έχω κι εγώ ευθύνη
δεν τόλμησα να αφεθώ και ότι θέλει ας γίνει.
Δε φταίει που γελάστηκα αλλά ή φαντασία.
που ναι τροφή των ποιητών παρηγοριά τ ανθρώπου.
Καρτσωνάκης Πάν
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου