Μόνο ντροπή και αποτροπιασμό νιώθω σε αυτό το θέαμα.

"Τζιχαντιστές" και στην Αθήνα.

Αποκεφάλισαν την "Βόρειο Ήπειρο" στην Τοσίτσα.

Μόνο θλίψη και οργή προκαλούν τα όσα έκαναν

βάνδαλοι στο άγαλμα Βόρεια Ήπειρος που βρίσκεται

στον πεζόδρομο της Τοσίτσα.

Οι βάνδαλοι, δεν έχουν σε τίποτα να ζηλέψουν 

από τους τζιχαντιστές τους οποίους καταδικάζει 

η διεθνής κοινότητα για όσα κάνουν σε έργα τέχνης

 από όπου κι αν περνούν. 

Η κίνηση αυτή προκάλεσε την αγανάκτηση 

του γνωστού ανθρώπου της τέχνης Νίκου Σταθούλη 

που έκανε ένα οργισμένο post στο facebook.

Το άγαλμα, έργο του Κώστα Σεφερλή εικονίζει

 μία γυναίκα με δεμένα πισθάγκωνα τα χέρια. 

Μάλιστα, το γλυπτό υπήρξε αφορμή για να γράψει

 η ποιήτρια Κική Δημουλά 

το ποίημα «Σημείο Αναγνωρίσεως».

Tο δημιούργησε το 1951 και βρίσκεται εκεί από το 1953

αφού ήταν δωρεά του καλλιτέχνη στον Δήμο Αθηναίων. 

Ο Κώστας Σεφερλής ήθελε να απεικονίσει 

ως σκλαβωμένη κόρη τη Βόρειο Ήπειρο.

ΔΕΙΤΕ ΤΟ POST ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΣΤΑΘΟΥΛΗ 

Πεθαίνω σαν Χώρα...

Ποια Παλμύρα;;;;

Στο κέντρο της Αθήνας ο Βανδαλισμός 

βρε αληταράδες;;;;;

Τέλος εποχής για το άγαλμα της γυναίκας

 της Βορείου Ηπείρου. 

Το άγαλμα που συμβόλιζε την αντίσταση 

της Β. Ηπείρου και αποτέλεσε έμπνευση 

για την Κικη Δημουλά ώστε να γράψει

 το "σημείο Αναγνωρίσεως" έπεσε θύμα βανδάλων. 

Θλίψη. Οργή. Ανάθεμα...

Τίτλος έργου: Βόρειος Ήπειρος

Θέση: Πεζόδρομος Τοσίτσα

Έτος Κατασκευής: 1951

Υλικό Κατασκευής: Μάρμαρο

Καλλιτέχνης: Κώστας Σεφερλής

Φωτογραφίες: Αριστομένης Αγγελόπουλος

Πιο οργισμένη ήταν ακόμα η αντίδραση 

του συγγραφέα Πέτρου Τατσόπουλου

Εσείς που το κάνατε αυτό, 

να θυμάστε ότι είστε μαλάκες. 

Μόνο μαλάκες. 

Μην τρέφετε αυταπάτες. 

Κάθε άλλος χαρακτηρισμός για εσάς είναι πλεονασμός.

Δικό μας σχόλιο:

Μόνο ντροπή και αποτροπιασμό

 νιώθω σε αυτό το θέαμα. 
Φυσικά δεν ήταν η πρώτη φορά
που η «Η Βόρειος Ήπειρος»
υφίσταται βανδαλισμούς.
Αυτή τη φορά όμως ζημιά 
είναι πολύ μεγαλύτερη.
Μήπως δεν αξίζουμε την ομορφιά;
Τι πρέπει να γίνει;
Ακόμη και να γνωρίζαμε τους βανδαλιστές
δεν είναι πλέον κακούργημα
 αλλά πλημμέλημα 

σύμφωνα με νόμο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ

Σημείο Αναγνωρίσεως
άγαλμα γυναίκας με δεμένα χέρια

Όλοι σε λένε κατευθείαν άγαλμα,
εγώ σε προσφωνώ γυναίκα κατευθείαν.

Στολίζεις κάποιο πάρκο.
Από μακριά εξαπατάς.
Θαρρεί κανείς πώς έχεις ελαφρά ανακαθήσει
να θυμηθείς ένα ωραίο όνειρο πού είδες,
πώς παίρνεις φόρα να το ζήσεις.
Από κοντά ξεκαθαρίζει το όνειρο:
δεμένα είναι πισθάγκωνα τα χέρια σου
μ’ ένα σκοινί μαρμάρινο
κι η στάση σου είναι η θέλησή σου
κάτι να σε βοηθήσει να ξεφύγεις
την αγωνία του αιχμάλωτου.
Έτσι σε παραγγείλανε στο γλύπτη:
αιχμάλωτη.
Δεν μπορείς
ούτε μια βροχή να ζυγίσεις στο χέρι σου,
ούτε μια ελαφριά μαργαρίτα.
Δεμένα είναι τα χέρια σου.
Και δεν είν’ το μάρμαρο μόνο ο Άργος.
Αν κάτι πήγαινε ν’ αλλάξει
στην πορεία των μαρμάρων,
αν άρχιζαν τ’ αγάλματα αγώνες
για ελευθερίες και ισότητες,
όπως οι δούλοι,
οι νεκροί
και το αίσθημά μας,
εσύ θα πορευόσουνα
μες στην κοσμογονία των μαρμάρων
με δεμένα πάλι τα χέρια, αιχμάλωτη.

Όλοι σε λένε κατευθείαν άγαλμα,
εγώ σε λέω γυναίκα αμέσως.
Όχι γιατί γυναίκα σε παρέδωσε
στο μάρμαρο ο γλύπτης
κι υπόσχονται οι γοφοί σου
ευγονία αγαλμάτων,
καλή σοδειά ακινησίας.
Για τα δεμένα χέρια σου, πού έχεις
όσους πολλούς αιώνες σε γνωρίζω,
σε λέω γυναίκα.

Σε λέω γυναίκα

γιατ’ είσ’ αιχμάλωτη.