Μήπως είμαστε η αρρώστια ενός πλανήτη που γερνάει;

Αλήθεια τι είναι καλύτερο; 

Να βλέπεις το μέλλον που έρχεται 

ή το χθες που έφυγε;

Να ζεις το σήμερα 

σαν όπως αρμόζει στους ανδρείους της ηδονής,

όπως έγραφε και ο Καβάφης, 

ή απλά να το καταγράφεις, 

κάτι σαν ανταποκριτής του μέλλοντος; 

Αλήθεια πόσες φορές θα ξαναγυρίσουμε εδώ 

αλλάζοντας μοντέλο ζωής κάθε φορά 

ή έχουμε μόνο μία κι ανεπανάληπτη ευκαιρία; 

Μήπως κουβαλάμε μνήμες άλλων 

που έζησαν χιλιάδες χρόνια πριν 

και όχι στο δικό μας ηλιακό σύστημα απαραίτητα;

Μήπως είμαστε ταξιδιώτες, πολύ απλά,

που κάνουν στάση στον πλανήτη μας 

περιμένοντας το επόμενο λεωφορείο;

Μήπως είμαστε ο σπόρος που φύτρωσε 

πάνω σε τούτον τον πλανήτη; 

Μήπως είμαστε η αρρώστια 

ενός πλανήτη που γερνάει; 

Πάν Καρτσωνάκης

Really,what is the best?

To see the future that comes

or the yesterday that's gone? 

To live the present appropriately 

to the brave men of the pleasure,

as Kavafis wrote or just write it down,

like a future correspondent? 

Really,how many times shall we get back here, 

changing our way of life each and every time 

or do we have one and only unique opportunity? 

Do you carry memories of other people,

that lived thousands of years before

and not necessarily in our solar system?

Are we simply just travellers 

that make a stop in this planet

waiting for the next bus to pass by? 

Are we the seeds that have grown 

on this planet? 

Are we the disease 

of this planet

 that's getting old? 

Kartsonakis Pan