Σαν το ποτάμι μέσα μου, το αίμα τους κυλάει
πίνουν, διψούν, οι πρόγονοι, κι αυτό τους ξεδιψάει.
Όσο χτυπάει η καρδιά θα πίνουν, θα μεθάνε
κι απ τη δική μου τη ζωή μερίδιο ζητάνε.
Ο ένας μου πρόγονος ζωή φιλήσυχη να κάνω
κι ο άλλος επικίνδυνα στα όρια να φτάνω.
Ισορροπώντας προσπαθώ να τους τα συμβιβάσω
με μια δική μου λογική και να τους ξεγελάσω.
Μέσα στο σώμα μου θα ζουν και πάντα θα παλεύουν
να κυριέψουν το μυαλό οι πρόγονοι γυρεύουν.
Καρτσωνάκης Πάν
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου