Κάθε φορά που ένα χέρι απλώνεται
για να προσφέρει τροφή
σε κάποιο περιστέρι,
η πόλη που ζω
μου φαίνεται ομορφότερη
και οι άνθρωποί της καλύτεροι.
Κάθε φορά που ένας άνθρωπος
φροντίζει ελεύθερους κι αδέσποτους
συγκάτοικούς μας
μπορείς ακόμη να ελπίζεις.
Δεν μπορώ να φανταστώ μια πλατεία
δίχως πιτσιρίκια, άνθη, δέντρα, περιστέρια . . . .
Φαντάζεστε έναν ουρανό, τη νύχτα, δίχως αστέρια;
Έναν πλανήτη δίχως τον άνθρωπο;
Καρτσωνάκης Πάν
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου