Δεν θα μπορούσε να υπάρξει Ελληνική σκέψη χωρίς την Ελληνική γλώσσα.

Η σύγχρονη Ψυχογλωσσολογία δέχεται ότι

 η Γλώσσα και η Σκέψη γεννιούνται ταυτόχρονα

 και εξελίσσονται παράλληλα και συνιστούν 

ανά πάσα στιγμή μία αξεχώριστη ενότητα.

Η Γλώσσα ενσαρκώνει την Σκέψη και η Σκέψη 

ουσιώνεται σε Γλώσσα. 

Είναι ένα νόμισμα με τις δύο όψεις του.

Δεν μπορεί να υπάρχει η μία πλευρά, 

χωρίς την άλλη.

Δεν θα μπορούσε να υπάρξει Ελληνική Σκέψη 

χωρίς την Ελληνική Γλώσσα.

Είναι γεγονός ότι η ποιότητα και ποσότητα

 «καταγραφών» στην Σκέψη προσδιορίζει

 και το νοητικό επίπεδο κάθε λαού.

Επομένως και το νοητικό επίπεδο καθορίζει 

και την ικανότητα της δημιουργίας Πολιτισμού.

Το Ελληνικόν Αλφάβητον, 

στην πορεία των χιλιάδων ετών του ήταν αρχικά :

Ιδεογραφικό, στη συνέχεια επινοήθηκε 

το Εικονογραφικό, έπειτα φθάσαμε 

στο Γραμμογραφικό, κατόπιν στο Συλλαβογραφικό 

(Γραμμική Α και Β) και τέλος καθιερώθηκε

 το ισχύον σήμερα Φθογγογραφικό, 

που είναι αξεπέραστο και στο οποίο οφείλεται 

η δημιουργία της Ελληνικής Γλώσσας 

και του Ελληνικού Οικουμενικού Πολιτισμού.

Έχουμε χρέος να διαφυλάξουμε, 

ως κόρη οφθαλμού, την Ελληνική Γλώσσα 

και να αντισταθούμε στην κακοποίησή της.

Σπύρος Μάρκου

 Διευθυντής 3ου Δημ. Σχολείου Λαρίσης, 

Πηγή: troktiko.eu

Γιατί θέλουμε να φτωχύνουμε τον εγκέφαλο

 των επομένων γενεών στην χώρα μας;

Ως μάχιμος Εκπαιδευτικός και συγγραφέας

 επιστημονικού συγγράμματος 

(ΔΥΣΛΕΞΙΑ, Αθήνα 1994, 

Εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ, 

6η Έκδοση σήμερα), νομιμοποιούμαι να ερωτήσω,

 αλλά και να προτείνω στο τέλος:

Η Ελληνική Γλώσσα έχει πάρει πλέον 

μία μορφή τέτοια που δεν έχει ανάγκη

 από άλλες ακρότητες.

Όμως αναρωτιέμαι: Είναι τυχαίο άραγε 

που καταργήσαμε το γράμμα «Ν»

 στο τέλος των λέξεων και τα σχολικά μας βιβλία 

γράφουν το «εμβαδό » (!), αντί το εμβαδόν!

(Στα σχολικά βοηθήματα όμως διαβάζομε 

« το εμβαδόΝ », δηλ. εκεί διατηρείται το Ν, 

ενώ το επίσημο κράτος στα βιβλία (ΥΠΕΠΘ, 

Παιδαγωγικό Ινστιτούτο) το έχουν καταργήσει !!

Για ποιον λόγο αυτή η ακρότητα: 

Για ποιον λόγο επίσημα διδάσκομε στα σχολεία μας 

κανόνες που κατασκευάστηκαν αυθαίρετα, 

π.χ. χθες συνάντησα το Δήμαρχο

 (το φίλο, το Σύμβουλο κλπ. κλπ.).

Το γράμμα Ν είναι οργανικό

 και όταν το κόβομε πονάει. 

Είναι σαν να κόβομε το δακτυλάκι μας..

Εάν κάποιος αντιτείνει ότι αυτό είναι μία 

ασήμαντη λεπτομέρεια, θα πρέπει να του πούμε 

ότι «η λεπτομέρεια κρατάει τον Παρθενώνα»!

Να θυμίσω όμως εδώ και το ωραίο, ειρωνικό κείμενο

 του Οδ. Ελύτη τότε «ΓΙΑ ΜΙΑΝ ΟΠΤΙΚΗ ΤΟΥ ΗΧΟΥ», 

όπου καταλήγει :

«Κανένας Ηρώδης δεν θα τολμούσε να διατάξει 

τέτοια γενοκτονία, όπως αυτή του τελικού -Ν-, εκτός 

κι αν του’ λειπε η οπτική του ήχου.»

Ο Γ. Ρίτσος έγραψε επίσης: «Και οι λέξεις φλέβες είναι. 

Μέσα τους αίμα κυλάει.».