Θα ταξιδέψω πάνω στα πλακόστρωτα πεζοδρόμια. . .

Θα φορέσω εκείνα τα παλιά και άβολα,

 μαύρα μου σκαρπίνια.

Ξέρεις εκείνα με τα κορδόνια 

που μου πλήγωναν τα πόδια

αλλά που δεν θέλησα 

επ ουδενί να τα πετάξω, αν θυμάσαι,

και θα ταξιδέψω πάνω 

στα πλακόστρωτα πεζοδρόμια της πόλης

μετρώντας τις πλάκες μία προς μία 

κι όταν θα χάνω τον λογαριασμό 

θα ξαναρχίζω και πάλι από το ένα.

Ξέρω θα μου έλεγες πως δεν έχει νόημα 

να κάνω  κάτι τέτοιο 

που είναι όχι μόνο μάταιο, σα να λέμε ανόητο

 αλλά και παράλογο συνάμα.

Είναι κάποια μορφή παραξενιάς

 ή κάτι σαν μέθοδος ψυχοθεραπείας; 

Όχι, θα σου απαντούσα

 πολύ απλά βαρέθηκα να κάνω κάθε μέρα 

τόσα άλλα ανόητα, παράλογα και μάταια 

εγκλωβισμένος στα πρέπει και στις λογικές

έτσι απλά περιμένοντας 

έναν εξ ίσου λογικό και καθώς πρέπει θάνατο.

Τάκης Καρτσωνάκης