Ποιος είπε πως δεν μπορούμε να μπούμε στο ίδιο ποτάμι δυο φορές;

"Ζούμε ταξιδεύοντας, σαν τα ποτάμια,

το πολύ έως τη θάλασσα".

Αυτό έγραφε σε πολυτονική καλλιγραφική επιγραφή 

από ξύλο, που κρεμόταν σε περίοπτη θέση 

στο μικρό δωμάτιό του.

Ένα δωμάτιο που περισσότερο θύμιζε

 κελί μοναχού παρά εργένικο δωμάτιο.

Ήταν ελάχιστα παραπάνω από πενήντα και όμως

 η όψη του έδειχνε μάλλον εξηντάρη.

Από μικρός εργαζόταν αυτοσυντήρητος 

και η ζωή του όλη απλή και συνηθισμένη 

δίχως καμία έξαρση. 

Μεροδούλι μεροφάι 

όπως χαρακτηριστικά μου εξομολογήθηκε.

- Άχρωμη, συμπλήρωσε την στιγμή που με είδε 

να μαζεύω τρίποδα και φλας και κατάλαβε 

ότι ετοιμαζόμουν να φύγω.

- Να κεράσω καφέ, με ρώτησε, ή μήπως προτιμάς 

να παραγγείλω σουβλάκια και να πιούμε και μπύρα

 που έχω στο ψυγείο;

- Να λέω να προλάβω να τα εμφανίσω σήμερα 

του απάντησα και του έδειξα τα πέντε φιλμ 

που έβαζα εκείνη την ώρα στην τσέπη μου.

Ήταν φανερό πως διψούσε για λίγη ανθρώπινη

 παρουσία και τώρα που βρήκε κάποιον και μάλιστα

 τόσο πρόθυμο ακροατή δεν του ήταν εύκολο

 να με αφήσει να φύγω δίχως να προσπαθήσει

να με κρατήσει λίγο περισσότερο.

- μόνο για ένα καφέ του είπα και συμφώνησε.

- θέλω να μάθω για την επιγραφή πέταξα την ερώτηση

που μ έκαιγε μόλις άρχισε να ετοιμάζει τον καφέ 

στο μικρό μπρίκι.

Στεκόμουν δίπλα του και έβλεπα 

την όλη διαδικασία που ακολουθούσε

στην ετοιμασία του καφέ που θύμιζε 

κάτι σαν τελετουργία.

Ανακάτευε συνέχεια με ένα λεπτό ξύλινο κουταλάκι

δικής του  κατασκευής μάλλον αλλά και ο τρόπος

 που γέμισε τα μικρά φλιτζανάκια με χορευτική 

θα έλεγα κίνηση ούτως ώστε

να γίνουν οι σωστές φουσκάλες.

- Μπορούμε να μπούμε δύο φορές στο ίδιο ποτάμι;

 με ρώτησε αντί να μου απαντήσει.

- Εσύ τι κατάλαβες διαβάζοντάς την με ξαναρώτησε.

- Μα γι αυτό σε ρωτάω για να δω αν κατάλαβα το σωστό

του απάντησα ενοχλημένος με αυτό το πήγαινε έλα

 των ερωτήσεων

και που δεν προχωρούσαμε σε καμία απάντηση.

Φυσικά πέρασε αρκετή ώρα συζήτησης με το παιχνίδι

των ερωτήσεων ώσπου να παραδεχτούμε ότι 

ο κάθε άνθρωπος

 έχει μια δική του ερμηνεία για τον κόσμο 

και είναι πολύ δύσκολο να μιλάμε 

για την περίφημη αντικειμενική αλήθεια 

ούτε ακόμη

και με τον ίδιο μας τον εαυτό δεν συμφωνούμε

σε διαφορετικούς χρόνους γιατί όπως κι εγώ έλεγα κάποτε

ο χρόνος ξεγελά τους ανθρώπους και τους αλλάζει.

Εκείνο που ποτέ δεν πρόκειται

 να αλλάξει ποτέ είναι ο λόγος.

Αυτό και είναι η αρχή πάντων.

αυτό διέπει τα πάντα.

Εν αρχή ο λόγος και φυσικά λόγος

 είναι η αναλογία ( ο λόγος )

του μικρόκοσμου προς τον

άπειρο κόσμο που μας περιβάλλει.

Υ.Γ:  Τελικά, ποιος είπε πως δεν μπορούμε

 να μπούμε στο ίδιο ποτάμι δυο φορές;