Υπάρχουν πάντοτε στη γη που τους ξεγέννησε.

Διόλου δεν έφυγαν

Αναπνέουν ακόμη εδώ.

Σαν τα λουλούδια την Άνοιξη.

Υπάρχει το άρωμά τους.

Αγριολούλουδα που επιμένουν.

Τι και αν ρήμαξαν τα σπίτια τους,

βεβήλωσαν τα ιερά τους,

έσπασαν τ αγάλματα με τη μορφή τους

κι έκαψαν τα γραφτά τους.

Υπάρχουν ακόμη εδώ!

Γκρέμισαν κι έφεραν στο έδαφος

 τους ιερούς ναούς τους.

Ξερίζωσαν τη θύμησή τους;

Όχι δεν έφυγαν ποτέ από τη χώρα τους.

Υπάρχουν πάντοτε στη γη που τους ξεγέννησε.

Διόλου δεν έφυγαν κυνηγημένοι.

Αναπνέουν ακόμη.

Το άρωμά τους υπάρχει ακόμη εδώ.

Όσες γενιές και να περάσουν.

Πάν Καρτσωνάκης

They never left.

         They still breathe in here.

       Like the flowers in springtime.

           Their perfume exists.

         Wildflowers that persist.

What if their temples are ravaged,

their sacred places are desecrated,

      their statues are broken

   and their writings are burned.

         They are still here!

Their sacred temples were destroyed

         and demolished.

But their remembrance was not washed out?

  No, they never left their homeland.

   There are always in the soil

    that once gave them birth.

     They still breathe.

    Their scent is still around us

     and it will remain here

for as many generations will pass through.

                        Pan Kartsonakis

Έλληνες:

 Τό Ελληνικό φύλο τού Αχιλλέα

 πού κατοικούσε τήν Φθία. 

Εκαλούντο καί Μυρμιδόνες.

 Ήλθε από τήν Ήπειρο καί επεκτάθηκε 

σέ ευρύτερη περιοχή.

 Τό όνομα προέρχεται από τόν Έλληνα, 

γιό τού Δευκαλίωνος πού γεννήθηκε 

μέ "σπέρμα Διός".

 Τόν 8ο π.Χ. αιώνα όλα τά Ελληνικά φύλα 

πήραν αυτό τό όνομα.

 Στά πρώτα χρόνια τής επικράτησης 

τού Χριστιαννισμού τό όνομα Έλλην κατέληξε 

νά σημαίνει ειδωλολάτρης. Απ' τόν 9ο αιώνα 

όμως μέ τόν Φώτιο καθηγητή καί μετέπειτα πατριάρχη,

 πού τό σπίτι του είχε μετατραπεί σέ κέντρο 

φιλολογικών συναναστροφών, πού επανιδρύθηκε

 τό Πανεπιστήμιο Κωνσταντινουπόλεως

 καί συνεστήθη πλήθος άλλων ιδιωτικών

 ανωτάτων σχολών έχουμε επανεμφάνιση

 τού ονόματος "Έλλην". 

Τόν 11ο αιώνα έχομε νέα ενίσχυση τού ονόματος 

μέ τόν Μιχαήλ Ψελλό καί τήν Άννα Κομνηνή. 

Ο Θεόδωρος Β' Λάσκαρις αυτοκράτωρ Νίκαιας

 έλεγε: 

" Πάσαν τοίνυν φιλοσοφίαν

 καί γνώσις Ελλήνων εύρεμα...

Σύ δέ ώ Ιταλέ τίνος ένεκεν εγκαυχά;

" Ο Γεώργιος Γεμιστός 

τόνιζε στόν Μανουήλ Παλαιολόγο,

 ότι οι άνθρωποι, τών οποίων ηγείται

 είναι "Έλληνες" τό γένος ως ή τε φωνή

 καί η πάτριος παιδεία μαρτυρεί.