Ποια εξαίσια μουσική ξεχύνεται μες απ’ το σώμα σου
Kαι ποιο γαλήνιο τοπίο σε δέχεται μες στα νερά του
Μαδώντας ένα τριαντάφυλλο το χέρι πέρασε
Δοσμένο στην πιο μυστική ώρα, όταν γυμνώνεσαι ολότελα
Και πέφτεις σαν τον λαχταριστό καρπό στην υγρή χλόη
Τι ώρα είναι αυτή που όλη η ζωή σου αθροίζεται
Στον κανονικό χτύπο της καρδιάς,
κάτω από το απλωμένο υφάδι
Ανάμεσα στα λυμένα μαλλιά
και στον ασημένιο σταυρό του
Κοιμάσαι πάνω στα πεθαμένα φιλιά του,
κομμένα στο μάρμαρο
Από το στόμα του προς τη ρευστή καθάρια μνήμη
Η ώρα η καλή που τα δάκρυα κυλούν πανικόβλητα
Μπερδεύονται αιχμάλωτα στην ουσία της μοίρας σου
Χαμένος στην υπόθεσή του, σχεδόν ανεμπόδιστος
Για οποιαδήποτε πίστη.
Νίκος- Αλέξης Ασλάνογλου
(1931-1996)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου