Μαγκάλι. Ξεχασμένη λέξη, που, όμως, έρχεται με δραματικό τρόπο στην επικαιρότητα.

Είναι όντως τραγωδία αυτό που έγινε στη Λάρισα,

 δύο φοιτητές νεκροί και άλλοι τρεις να δίνουν 

την ύστατη μάχη για τη ζωή τους,

 από τις αναθυμιάσεις ενός μαγκαλιού. Μαγκάλι. 

Ξεχασμένη λέξη, που, όμως, έρχεται 

με δραματικό τρόπο στην επικαιρότητα.

Και αυτό στην αποκορύφωση, υποτίθεται,

του τεχνολογικού πολιτισμού, ο οποίος 

«είχε υποσχεθεί» τη βελτίωση των συνθηκών ζωής, 

την απαλλαγή αυτών των συνθηκών 

από πρωτόγονες καταστάσεις. Είναι λυπηρό. 

Ολη η Ελλάδα, είναι βέβαιο, εκφράζει

 τα συλλυπητήριά της στις οικογένειες που έχασαν 

τα παιδιά τους, θρηνεί μαζί τους και εύχεται

 οι τρεις νεαροί που χαροπαλεύουν 

να ξεφύγουν από τον κίνδυνο.

Μέσα από την τραγωδία αναδεικνύεται η έντονη 

κοινωνική και πολιτική διάσταση της περιόδου 

που διανύει η χώρα, επί του προκειμένου η φτώχεια

 που πλήττει ασθενή οικονομικά στρώματα, 

όπως είναι οι φοιτητές, που σπουδάζουν μακριά

 από το σπίτι τους και προσπαθούν όλοι μαζί

να αντεπεξέλθουν στις ανάγκες

της μεταστέγασής τους για να σπουδάσουν.

Αυτό το «όλοι μαζί» αντανακλά την εξαιρετική 

μείωση εισοδημάτων των νοικοκυριών και, 

ταυτόχρονα, τη θηριώδη αύξηση του κόστους

 θέρμανσης, που καθιστά απαγορευτική την αγορά 

πετρελαίου για τους καυστήρες των οικιών 

και των καταστημάτων γενικότερα.

Αυτό είναι καθαρή μομφή κατά της κυβερνητικής

 πολιτικής εστιαζόμενη στην έλλειψη ενεργειακής 

μέριμνας-πρόνοιας. Οπως επίσης κατακριτέα 

είναι και η έλλειψη μιας προειδοποίησης 

προς τους αδαείς πολίτες για τους «εναλλακτικούς»

τρόπους θέρμανσης, μιας στοιχειώδους ενημέρωσης.

 Η κυβέρνηση όφειλε, με βάση τη δυσκολία 

των πολιτών να αγοράσουν πετρέλαιο θέρμανσης, 

να φροντίσει να ενημερώσει για τους κινδύνους

 που κρύβονται σε απλές μορφές ενέργειας. 

Είναι πολύ πιθανό αυτοί οι κίνδυνοι να αγνοούνταν 

από τους φοιτητές, μιας και ουδέποτε 

στη ζωή τους είχαν έρθει σε επαφή με μαγκάλια,

 ξυλόσομπες, σόμπες υγραερίου, μορφές δηλαδή

 θέρμανσης γνωστές στις προηγούμενες γενιές.

Κάτι άλλο που προκύπτει από την τραγωδία 

της Λάρισας είναι η έλλειψη κινήτρων ώστε 

να φροντίσουν οι πολίτες να αναβαθμίσουν 

από μόνοι τους την ενεργειακή θωράκιση των κτιρίων.

Δεν είναι δυνατόν σε μια χώρα, όπως η Ελλάδα, 

που σχεδόν τριακόσιες μέρες είναι ηλιόλουστη, 

να παρατηρούνται τέτοια φαινόμενα, θανάτου

 δηλαδή λόγω ψύχους ή ελλιπούς αντιμετώπισης 

αυτού του ψύχους.

Η τραγωδία των παιδιών στη Λάρισα 

είναι ένα χαστούκι στον τεχνολογικό πολιτισμό μας, 

στην αδράνεια της κυβέρνησης να ενημερώσει 

τον κόσμο και -βεβαίως- στην υπακοή της 

στις επιταγές της μνημονιακής πολιτικής, αυτής 

που ωθεί τους ανθρώπους σε απεγνωσμένη 

αναζήτηση θαλπωρής. Ποιος να το περίμενε ότι 

η θέρμανση θα καταντούσε ταξικό προνόμιο! 

Μόνο οι λίγοι, οι κατέχοντες έχουν πλέον 

δικαίωμα στη θέρμανση. 

Και έχουμε δύσκολο μήνα μπροστά μας.

-----------------------

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών