Μυρωμένο τραγούδι που απλώνεται πάνω στη σάρκα γλυκά.

Η αγάπη δεν είναι ζάλη.

Δεν είναι άνθος που μεθάει 

απ' το φιλί της άνοιξης.

Μυρωμένο τραγούδι που απλώνεται

 πάνω στη σάρκα γλυκά.

Η αγάπη είναι φόβος.

Δεν είναι σώμα που ζητάει να βρει παρηγοριά.

Tρυφερή αύρα που λικνίζει τα νοσταλγικά απογεύματα.

Είναι ποτάμι που περνάει μέσα από τα μαύρα λιβάδια.

Άγριος αγέρας που σπάζει τα κλαδιά στους κήπους

 και στα όνειρα.

Δεν είναι ζάλη η αγάπη. 

Δεν είναι σιγανή φωτιά.

Ούτε χωράει στα κλειστά, στα σίγουρα βράδια.

Βγαίνει έξω και χτυπιέται με το δαίμονα.

Παλεύει όλη νύχτα στ' αναμμένα αλώνια.

Βαδίζει στα τυφλά πάνω στο τεντωμένο σύρμα.

Όταν κάτω απ' τα πόδια ανοίγονται

Τα κοφτερά φαράγγια.

Όμως δεν είναι ζάλη η αγάπη.

Αγάπη είναι ο τρόμος που η ζωή

 μετράει το ανάστημά της.

Μετριέται με το άδειο πρόσωπο 

που βγαίνει απ' το σκοτάδι.

Θανάσης Κωσταβάρας

Ο Θανάσης Κωσταβάρας γεννήθηκε 

στην Ανακασιά του Βόλου το 1927 όπου πέρασε

 τα παιδικά και μαθητικά του χρόνια. 

Αποφοίτησε από την Οδοντιατρική Σχολή 

του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1954

 και εργάστηκε ως οδοντίατρος. 

Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής

 εντάχθηκε στην Εθνική Αντίσταση.

 Για την αγωνιστική του δράση, την οποία συνέχισε

 και κατά τη διάρκεια του εμφυλίου, διώχτηκε 

και φυλακίστηκε. 

Στο χώρο της λογοτεχνίας παρουσιάστηκε

 το 1956 με την έκδοση της ποιητικής συλλογής

«Αναζήτηση», το 1956. 

Ασχολήθηκε, επίσης, 

με την πεζογραφία και το θέατρο.

 Έργα του μεταφράστηκαν στα αγγλικά, γαλλικά,

 πολωνικά και γερμανικά. 

Πέθανε στην Αθήνα, το 2007.