Έρχεται πάντα ξαφνικά και απαιτεί μονάχα
μαζί της αποκλειστικά και όσες ώρες θέλει
να την φροντίζω σαν μωρό ή σαν γριά γυναίκα.
Μια μητριά που συνεχώς ζητώ την εύνοιά της.
Πολλές φορές αισθάνομαι αμήχανα μαζί της
μπερδεύω και τα λόγια μου, λέω και σαχλαμάρες
και το χειρότερο, μ’ αυτήν, που δεν με διορθώνει.
Το πρόσωπό της έκφραση, ποτέ δεν μου ‘χει δείξει.
Ένα ταξίδι, μια ζωή, αδιάκοπο σεργιάνι
μαζί με τσούρμο ποιητές που σκλάβους έχει κάνει.
Πάν Καρτσωνάκης
Υ.Γ: Μια μητριά, η ποίηση, που συνεχώς ζητώ την εύνοιά της
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου