Δραπετεύω απ΄ τον κόσμο, τα άψυχα τα πράγματα
Σ έναν άλλο που ναι μόνο, όνειρα και θαύματα
Τον καθρέφτη μη σκεπάζεις, γιατί θέλω να κρυφτώ
κι όποτε θα τον κοιτάζεις, να σου λέω σ΄ αγαπώ!
Τον καθρέφτη μας μη σπάζεις
γιατί είναι γρουσουζιά
την ζωή σου δεν αλλάζεις
μοναχά με μια γροθιά!
Μαύρο φόρεμα αν βάζεις και δακρύζεις, δένομαι
με τα Ανθρώπινα και πάλι, τόσο που θα φαίνομαι
Το καντήλι σαν ανάβεις, μες το φως αισθάνομαι
εγκλωβίζομαι κοντά του, καίγομαι και χάνομαι!
Πάν Καρτσωνάκης
Μάρτης 1990
%20(1)%20(1).jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου