Ήταν η εποχή που ο υλισμός ηττήθηκε κατά κράτος!

Το pronews.gr είχε γράψει σχετική αρθρογραφία

 για το πώς η κυβέρνηση δέσμευσε την χώρα 

ακόμα κι αν δεν εγκριθεί η συμφωνία.

Τότε γράφαμε: «Η συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ δημιουργεί πολλαπλά προβλήματα 

ακόμα κι αν τελικώς δεν επικυρωθεί από την ελληνική Βουλή 

καθότι έχει ήδη νομική υπόσταση!

Έτσι λοιπόν ανεξάρτητα από την έγκριση της συμφωνίας στο κοινοβούλιο 

της FYROM και την αποδοχή της από το σκοπιανό λαό διαμέσου 

δημοψηφίσματος, έχουμε την εξής δυσάρεστη κατάσταση:

Η κυβέρνηση προχώρησε σε μια απεχθή για τον ελληνικό λαό συμφωνία,

χωρίς την σύμπραξη της Βουλής και ενώ ο κυβερνητικός εταίρος, οι ΑΝΕΛ 

έχουν διακηρύξει ότι δεν θα την ψηφίσουν εφόσον υπάρχει

σύνθετη ονομασία με το όνομα «Μακεδονία» στην συμφωνία αυτή.

Όμως στις Πρέσπες συνήφθηκε μια διεθνής συνθήκη μεταξύ των δύο χωρών, 

συνεπώς άλλο η νομική σημασία της υπογραφής και άλλο πράγμα 

η κύρωση από την ελληνική Βουλή.

Όπως ορίζει το Σύνταγμα μια διεθνή συνθήκη υπογράφεται από την κυβέρνηση 

και μετά έρεχεται προς επικύρωση από την Βουλή.

Εδώ όμως αρχίζουν τα ωραία. 

Η κύρωση από την Βουλή χρησιμεύει 

για να καταστεί η συνθήκη αυτή εσωτερικό δίκαιο

και για να τεθεί προς χρήση από τους πολίτες της χώρας!

Όμως μόνο η κυβερνητική υπογραφή, ακόμα και χωρίς την κύρωση της συμφωνίας,

δεσμεύει διεθνώς την χώρα και συνεπώς σε περίπτωση μη τήρησης της συμφωνίας 

την καθιστά υπόλογη έναντι των ξένων που ακριβώς αυτό ήθελαν από την αρχή.

Η κυβέρνηση συνεπώς έχει προχωρήσει κυριολεκτικά σε ένα πολιτικό έγκλημα

 καθώς δυσκολεύει όχι μόνο τις επόμενες κυβερνήσεις σε περίπτωση

 που δεν κυρωθεί η συμφωνία αλλά και εμποδίζει τις επιλογές του ίδιου 

του ελληνικού λαού που είναι κάθετα αντίθετος με τα όσα έλαβαν χώρα.

Η κυβέρνηση βέβαια έκανε και άλλο ατόπημα: Με δηλωμένη την διαφωνία 

του κυβερνητικού εταίρου των ΑΝΕΛ, προχώρησε στην σύναψη συμφωνίας

 δίχως να έχει κυβερνητική πλειοψηφία, ελπίζοντας απλά σε κοινοβολυευτική

 πλειοψηφία όταν χρειαστεί από έτερους κομματικούς μηχανισμούς.

Δηλαδή μια μειοψηφική κυβερνητική τάση επέβαλε στον ελληνικό λαό

 και σε όλους μια εθνική ήττα λόγω ιδεολογικών «αγκυλώσεων».

Η κυβέρνηση προχώρησε σε μια τέτοια συμφωνία με την προοπτική ότι

 θα έπαιρνε ανταλλάγματα για το χρέος θεωρώντας ότι δεν θα θυμόταν

 μετά από λίγα χρόνια ο ελληνικός λαός τι συνέβη δηλαδή δεν θα ασχολούνταν.

Μόνο που στην κυβέρνηση ξέχασαν κάτι: Επί Σοβιετικής Ένωσης

 στην πλέον πιο υλιστική φάση της ιστορίας της, κατά την εισβολή των Γερμανών

 στο σοβιετικό έδαφος, ο «Κόκκινος Στρατός» υπέστη μια σειρά

 εξοντωτικών ηττών λόγω του πολύ χαμηλού ηθικού που είχε.

Σύντομα ο Στάλιν κατάλαβε ότι οι υποσχέσεις για καλύτερα τρακτέρ 

και οικιακές συσκευές δεν έκαναν κάποιον να θυσιάζει την ζωή του πρόθυμα.

 Για να θυσιαστεί κάποιος, για να έχει ηθικό

 για να κάνει το κάτι παραπάνω θέλει ιδανικά.

Έτσι μέσα σε μια νύχτα επέστρεψαν η Ορθοδοξία, 

οι ιερείς στο μέτωπο, η «Μητέρα Ρωσία» 

και η σύγκρουση βαφτίστηκε

 «Μεγάλος Πατριωτικός Πόλεμος».

Ήταν η εποχή που ο υλισμός ηττήθηκε κατά κράτος

 σε μια ζοφερή περίοδο, εκεί που αποδείχτηκε 

η αξία των ιδανικών και των εννοιών

 «Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια»