Όλες τις μέρες που ‘ζησα ξέχωρα την κάθε μια
σαν χάντρες του κομπολογιού που είναι η ζωή μας
ξαναθυμάμαι που και που δεν θέλω να ξεχάσω
μα ‘κει που τρώω κόλλημα….οι μέρες μου μαζί σου.
Γοργόνα ήσουν και ψαράς, εγώ, μα δίχως βάρκα
κι εσύ δεν ζούσες στην στεριά δίπλα σου κολυμπούσα
μα θες λίγο η κόπωση αλλά και μια φουρτούνα
βρέθηκα μόνος στην στεριά και δεν σε ξαναείδα.
Γι αυτό πετώ μηνύματα συχνά μες τα μπουκάλια,
σαν ναυαγός, μήπως τα βρεις και δεις πως δεν ξεχνάω.
ΠάνΚαρτσωνάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου