Θέλησαν να διασώσουν τις γνώσεις τους για τις επερχόμενες γενιές.

Στα κείμενα των αρχαίων λαών υπάρχει η περιγραφή 

ενός τρομερού πολέμου που συγκλόνισε όλη τη Γη. 

Αυτός ο πόλεμος, που ίσως στάθηκε και η αφορμή 

γα την αρχή της παρακμής εκείνου του πολιτισμού, 

διεξήχθη με την χρησιμοποίηση εξελιγμένων όπλων. 

Οι περιγραφές των αρχαίων κειμένων

 μας μεταφέρουν την εικόνα μίας σύγκρουσης,

 η οποία επέφερε σφοδρές καταστροφές. 

Εκείνη η πανάρχαια σύγκρουση κατέληξε 

κατά πάσα πιθανότητα σε ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα.

Φαντάζει ακραίο, όμως διαβάζοντας κανείς τις περιγραφές των αρχαίων

 παραδόσεων δεν μπορεί να μην πάει ο νους του σε μία τέτοια πιθανότητα. 

Οι αναφορές σε «ένα βλήμα που μέσα του έκλεινε την δύναμη του σύμπαντος», 

σε μία «λευκό-φωτη λάμψη» και μία «φωτιά πρωτόφαντη που χυνόταν παντού», 

σε «μία θανατηφόρα σκόνη» που σκέπασε όσους σώθηκαν από τον όλεθρο,

 δύσκολα μπορούν να περάσουν απαρατήρητες. 

Αξίζει να μεταφέρουμε τα κείμενα των λαών, μέσα στα οποία εκτός των άλλων,

 ο αναγνώστης μπορεί να διακρίνει τις μεγάλες ομοιότητες που υπάρχουν,

 και να εξάγει τα συμπεράσματα του.

Από την Θεογονία του Ησιόδου, όπου γίνεται η περιγραφή του τρομερού 

εκείνου πολέμου μεταξύ των «Θεών» και των ‘Τιτάνων», μεταφέρουμε τ

ο εξής χαρακτηριστικό απόσπασμα:

«…Έβραζε η γη και η θάλασσα η απέραντη, και τους Τιτάνες 

τους τύλιξε μια καυτή πνοή. 

Κι όπως η φλόγα ανέβαινε στον ουρανό, όσο γενναίοι κι αν ήσαν,

 οι Τιτάνες τυφλώθηκαν. 

Τους τύφλωσε η λευκόφωτη από τους κεραυνούς λάμψη.

 Ζέστη, φωτιά πρωτόφαντη χύνονταν παντού. 

Κι ότι έβλεπαν τα μάτια, κι ότι τα αυτιά άκουγαν 

ήτανε σαν να είχαν σμίξει η ο ουρανός κι η γη…»

Ένας ερευνητής θα μπορούσε κάλλιστα να υποψιαστεί ότι ο «κεραυνός του Δία» 

που ήταν το όπλο που έδωσε την νίκη της Τιτανομαχίας στους «Θεούς»,

 στην πραγματικότητα δεν ήταν κάτι διαφορετικό από την σημερινή πυρηνική βόμβα.

Ακόμα πιο χαρακτηριστική είναι η περιγραφή που υπάρχει 

στο ινδιάνικο κείμενο «Popol Vux»:

«…Ένας σιδερένιος κεραυνός έπεσε από τον ουρανό στη γη. 

Τα πτώματα των ανδρών της φυλής των Βρίσχνες,

 και των Αγχίκας. έγιναν αγνώριστα. 

Τα μαλλιά τους και τα νύχια τους είχαν πέσει, τα φτερά των πτηνών

 άλλαξαν χρώμα, οι τροφές δηλητηριάστηκαν κι όσοι άνθρωποι σώθηκαν

 από τον όλεθρο σκεπάστηκαν με μία θανατηφόρα σκόνη.»

Η Ινδική βίβλος «Μαχαμπαράτα» αναφέρει σχετικά:

«Ήταν ένα βλήμα που μέσα του έκλεινε την δύναμη του Σύμπαντος.

 Ήταν μία στήλη από καπνό και φλόγα λαμπρή, σαν δέκα χιλιάδες ήλιοι,

 που σηκώθηκε μ’ όλη τη δύναμη της… Ήταν ένα νέο και άγνωστο όπλο,

 ένας σιδερένιος κεραυνός που έκανε στάχτη τη φυλή των Βρίσνις και των Ανδάκας…

…Τα κορμιά κάηκαν, και κανείς δεν μπορούσε να τα αναγνωρίσει.

 Τα μαλλιά και τα νύχια έπεσαν από τα σώματα. 

Τα πουλιά έγιναν κάτασπρα… 

Λίγες ώρες αργότερα όλα τα τρόφιμα είχαν μολυνθεί… 

Για να γλυτώσουν από τη φωτιά αυτή, οι στρατιώτες 

έπεσαν στα ποτάμια με τα ρούχα και τα όπλα τους…

 Αρχισε να φυσάει ένας καυτός άνεμος…

Το Σύμπαν τυλίχτηκε με τόση ζέστη σαν να ήταν άρρωστο με δυνατό πυρετό. 

Οι ελέφαντες και τ’ άλλα ζώα του πολέμου χτυπήθηκαν από την δύναμη του όπλου…

 Τα νερά ζεστάθηκαν τόσο, ώστε ότι ζεί μέσα τους, άρπαξε φωτιά…

…Ένα ακόντιο μοιραίο, σαν ραβδί του θανάτου. 

Μετρούσε τρία κύβιτα και έξι πόδια. 

Προικισμένο με την δύναμη του κεραυνού του Ίντρα με τα χίλια μάτια…

...............καταοτρεπτικό για όλα τα ζωντανά πλάσματα…»

Η καταπληκτική ομοιότητα των περιγραφών της «ΡοροΙ Vux» 

και της «Μαχαμπαράτα», αλλά και οι προκλητικά όμοιες ονομασίες

 των φυλών «Βρίσχνες και Αγχίκας» από την μία και «Βρίσνις και Ανδάκας»

 από την άλλη, μας ωθούν στο συμπέρασμα ότι 

δεν αποκλείεται τα δύο αυτά κείμενα να περιγράφουν το ίδιο γεγονός

Σε ένα άλλο σημείο της «Μαχαμπαράτα» διαβάζουμε για την σύγκρουση 

στον αέρα δύο όπλων από αυτά που προαναφέραμε:

 «…Τα δύο όπλα συνάντησαν το ένα τ’ άλλο στη μέση του αέρα. 

Τότε η γη άρχισε να τρέμει μαζί με όλα τα βουνά της και τις θάλασσες

 και τα δέντρα, και όλα τα ζωντανά πλάσματα κάηκαν 

από την ενέργεια των όπλων και επηρεάστηκαν άσχημα. 

Τα ουράνια φλέγονταν και τα δέκα σημεία του ορίζοντα γέμισαν με καπνό…».

Η περιγραφή της Παλαιάς Διαθήκης,

 σχετικά με την καταστροφή στα Σόδομα και τα Γόμορα, μπορεί επίσης 

να χαρακτηριστεί ως μία μυθολογική απεικόνιση 

των δεινών εκείνου του μεγάλου πολέμου:

«…Και έβρεξεν ο Κύριος επί τα Σόδομα και τα Γόμορα Φείον

 και πυρ εξ ουρανού, και κατέστρεψε τας πόλεις αυτάς, και πάντα τα περίχωρα…»

Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο που μας μεταφέρουν οι αρχαίες παραδόσεις, 

είναι αυτό της κατασκευής του περίφημου κεραυνού του Διός από τους Κύκλωπες. 

Σύμφωνα με την Αρχαία Ελληνική μυθολογία, οι Κύκλωπες ήταν αυτοί

 που δημιούργησαν το ανίκητο αυτό όπλο, το οποίο και έδωσαν στον Δία

 για να κατατροπώσει τους Τιτάνες.

Από τα «Σχόλια του Αρτεμιδώρου» διαβάζουμε την γνώμη του Ερατοσθένη 

που υποστήριζε ότι η συνωμοσία των Θεών κατά των Τιτάνων

 έγινε στο «θυτήριο», όπου οι Κύκλωπες κατασκεύαζαν το φοβερό όπλο,

 «έχων επί του πυρός κάλυμμα, όπως μη ιδώσει την του κεραυνού δύναμιν».

Μήπως εδώ μιλάμε για ένα πυρηνικό εργοστάσιο, του οποίου τα τοιχώματα 

προστάτευαν τους εργαζόμενους σε αυτό από «την του κεραυνού δύναμιν», 

και του οποίου οι επιστήμονες, που θα φορούσαν προφανώς 

μία ιδιόμορφη στολή με κράνος, η οποία τους προσέδιδε μία διαφορετική 

περίεργη εικόνα, ονομάστηκαν από την μυθολογία «Κύκλωπες»;

Αρκετά τολμηρή ετούτη η υπόθεση, αλλά και αρκετά πιθανή, 

αν λάβει κάποιος υπόψη του τις παραπάνω περιγραφές, 

καθώς και μία βραχογραφία 10000 ετών, που βρέθηκε σε σπηλιά 

της κοιλάδας Τασσιλί, στις παρυφές της ερήμου της Σαχάρας,

 η οποία παρουσιάζει την μορφή ενός ανθρώπου,

 ντυμένου με μία παράξενη στολή, που θυμίζει έντονα αυτή

 των αστροναυτών ή των εργαζομένων σε πυρηνικό εργοστάσιο.

Το κράνος της στολής φέρνει στην μνήμη μας την περιγραφή ενός Κύκλωπα,

 αφού έχει στο μέτωπο έναν στρογγυλό φεγγίτη για να επιτρέπει την όραση.

Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

 ΚΑΙ ΤΑ ΚΡΥΜΜΕΝΑ ΑΠΟΜΕΙΝΑΡΙΑ

Την ολοκληρωτική καταστροφή εκείνου του πολιτισμού, 

έφερε ένας μεγάλος κατακλυσμός, που ήταν αποτέλεσμα αλλά και αιτία

 τεραστίων γεωλογικών μεταβολών που αναστάτωσαν ολόκληρο τον πλανήτη.

 Τα αρχαία κείμενα αναφέρονται εκτενώς και σε εκείνον τον κατακλυσμό, 

αλλά και σε παλαιότερους.

Σύμφωνα με κάποιες σύγχρονες θεωρίες, το 9654 π.Χ., ένα αστρικό σώμα 

έπληξε την Γη στον Ειρηνικό Ωκεανό, προκαλώντας τεράστιες καταστροφές 

σε όλη την υφήλιο.

 Η χρονολογία αυτή δεν απέχει από εκείνη που δίνει ο Πλάτωνας στον ‘Τίμαιο»,

 για τον καταποντισμό της Ατλαντίδος. 

Αυτή η καταστροφή, πρέπει να ταυτίζεται με αυτήν που αναφέρεται

 από την Ελληνική μυθολογία ως ο Κατακλυσμός του Δευκαλίωνα.

Σύμφωνα με μια ιστορική ερμηνεία, εν όψη του κατακλυσμού που ερχόταν, 

οι σοφοί εκείνου του πανάρχαιου πολιτισμού, που είχαν προβλέψει 

την καταστροφή, θέλησαν να διασώσουν τις γνώσεις τους για τις επερχόμενες γενιές. 

Αυτές οι γνώσεις κλείστηκαν είτε σε κάποια οικοδομήματα πού ήταν προορισμένα 

να «επιβιώσουν», είτε διασώθηκαν μαζί με τους κατόχους τους 

σε κάποια απρόσβλητα σημεία.

Οικοδομήματα, μέσα στα οποία φυλάχτηκε η γνώση, 

λέγεται ότι αποτελούν οι πυραμίδες. 

Η Αιγυπτιακή παράδοση αναφέρει ότι η μεγάλη πυραμίδα κατασκευάστηκε

 πριν τον κατακλυσμό

 (ίσως αυτό που έγινε στα τέλη της τρίτης χιλιετίας 

να ήταν κάποιου είδους ανακαίνιση) 

και είχε φυλαγμένα στα σωθικά της τα απομεινάρια της χαμένης σοφίας. 

Ένα χειρόγραφο του αρχαίου Αιγυπτίου ιστορικού Μασχουντί 

που βρίσκεται στην βιβλιοθήκη κη του πανεπιστημίου) της Οξφόρδης, 

αναφέρει τα εξής:

«…Ο Σουρίντ που βασίλευε στην Αίγυπτο, πριν από τον κατακλυσμό, 

κατασκεύασε τις δύο μεγάλες πυραμίδες. 

Και διέταξε τους ιερείς του να εναποθέσουν σε αυτές το σύνολο των γνώσεων

 και της σοφίας της εποχής του, καθώς και τα γραπτά κείμενα της αριθμητικής 

και της γεωμετρίας, προς χάριν των μεταγενεστέρων, 

για να τα μελετήσουν και να διδαχθούν απ’ αυτά.

Στην Ανατολική πυραμίδα καταγράφηκαν οι ουράνιες σφαίρες, 

τα σχήματα των άστρων και των πλανητών με τις θέσεις των 

και τους κύκλους των, καθώς και η ιστορία του παρελθόντος…»

Ο Έντγκαρ Κεϊσι στα έργα του «Ιστορία της προέλευσης

 και του πεπρωμένου του ανθρώπου» και «Ατλαντίδα», αναφέρει ότι 

αρχιτέκτονας της μεγάλης πυραμίδας ήταν ο Ερμής, ενώ για την Σφίγγα 

αναφέρει ότι κατασκευάστηκε γύρω στην δέκατη χιλιετία προ Χριστού.

Την κατασκευή της μεγάλης πυραμίδας από τον Ερμή, για να φυλαχτεί εκεί 

η επιστημονική γνώση υποστηρίζει και ο Άραβας ιστορικός Ιμπ Μπαλούσι. 

Σύμφωνα με την παρά δοση η Σφίγγα έκρυβε την λύση κάποιου μεγάλου αινίγματος.

Στις 22 Μαρτίου του 1993 στις 11:05 ακριβώς, ένα μίνι ρομπότ

 του Γερμανού μηχανικού Δρα. Ρούντολφ Γκάντεμπρινκ (Dr. Rudolf Gantenbrink)

 ανακάλυψε μέσα στη πυραμίδα του Χέωπα, στο τέρμα ενός σφραγισμένου 

από τους αρχαι ολόγους διαδρόμου 59,84 μέτρων, μία μυστική πόρτα. 

Η απόσταση από το σημείο της πόρτας αυτής 

έως το εξωτερικό της πυραμίδας, είναι 17 μέτρα.

Ο Γερμανός μηχανικός καθώς και ένα πλήθος αρχαιολόγων πιστεύουν ότι 

πίσω της υπάρχει μία αίθουσα που περιέχει κάτι το σημαντικό. 

Μετά την ιστορική αυτή ανακάλυψη, αφαιρέθηκαν οι άδειες των εργασιών 

από τους Γερμανούς αρχαιολόγους, διακόπτοντας έτσι τις έρευνες 

στο πιο κρίσιμο σημείο και προκαλώντας τις αντιδράσεις 

των ιδίων και πολλών ερευνητικών φορέων.

Στην ιστοσελίδα της «Κοινότητας των Αρχαίων Αστροναυτών»

 (Ancient Astronaut Society), διαβάζουμε για την ύπαρξη μίας κασέτας, 

με την διάλεξη (που έγινε πριν από πενήντα χρόνια)

 των αρχαιολόγων Σερ Φλίντριου Πέτρι (Sir Flindrew Petrie) 

και Τζον Κινάναν (John Kinnanan), στην οποία υπάρχει η αναγγελία

 της ανακάλυψης αυτής της μυστικής κάμαρας!

Σήμερα, πέντε χρόνια μετά την ανακάλυψη του Δρα. Ρούντολφ Γκάντεμπρινκ, 

και αφού η βασιλική αίθουσα, από την οποία ξεκινάει ο διάδρομος, 

παραμένει σφραγισμένη τουλάχιστον από τα μέσα Νοεμβρίου 

(όπως καταγγέλλει στην παραπάνω ιστοσελίδα ο Έριχ φον Νταίνικεν),

 οι Αιγυπτιακές αρχές ανακοινώνουν ότι θα γίνει μία προσπάθεια 

να ανοιχτεί η μυστηριώδης, πόρτα.

Η Γερμανική εφημερίδα «DIE WELT» σ’ ένα φύλλο της

 στις 29 Ιανουαρίου του 1998, αναφέρει ότι μέχρι τα μέσα Μαρτίου

 οι αρχαιολόγοι πιστεύουν πως θα έχουν πρόσβαση στη μυστική κάμαρα. 

Κάτι τέτοιο όμως, μέχρι την σπγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν έχει γίνει. 

Δεν έχουμε παρά να περιμένουμε τα αποτελέσματα ελπίζοντας

 πως δεν θα δοθεί και άλλη περίεργη αναβολή.

Από ένα πλήθος ιστορικών μαρτυριών καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι 

τα απομεινάρια της πανάρχαιας επιστημονικής γνώσης που επιβίωσαν

 μετά τον κατακλυσμό, έμειναν καλά κρυμμένα μέσα στα ιερατεία

 από τους ιερείς και τους μυημένους στα αρχαία μυστήρια. 

Οι λόγοι για τους οποίους δεν θέλησαν να γίνει γνωστή στο ευρύ κοινό 

μπορεί να είναι πολλοί, με κυριότερο ίσως αυτόν της προσπάθειας 

να αποφευχθεί στο μέλλον ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα, όπως αυτό του παρελθόντος.

Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, σε ορισμένες στιγμές της ιστορίας, 

όταν η κρισιμότητα των περιστάσεων το έκρινε απαραίτητο, 

χρησιμοποιούνταν κάποια από τα εξελιγμένα όπλα του παρελθόντος

 για να βοηθήσουν στην θετική έκβαση διαφόρων γεγονότων. 

Ένα τέτοιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό της ναυμαχίας της Σαλαμίνας,

 όπου οι Ιερείς επισκέπτόμενοι τον Θεμιστοκλή, τον έπεισαν ότι η ναυμαχία

 με τους Πέρσες έπρεπε να γίνει οπωσδήποτε στα νερά της Σαλαμίνας 

μπροστά απο το Θριάσιο πεδίο,όπου βρίσκονταν οι ναοί των Ελευσινίων Μυστηρίων.

Ο Θεμιστοκλής μετά από επίμονες προσπάθειες και τεχνάσματα, 

κατάφερε να φέρει αντιμέτωπα τα Ελληνικά και τα Περσικά πλοία 

μπροστά από το Θριάσιο πεδίο, όπου και έγινε αυτό που μας περιγράφει 

ο Πλούταρχος στο 15ο κεφάλαιο του βιβλίου του «Θεμιστοκλής»:

«…Κατά την διάρκεια του αγώνος, μέγα φως έλαμψε από την Ελευσίνα, 

ενώ η πεδιάς εγέμισε από ήχον και θόρυβον όμοιον με φωνάς πλήθους, με βουητό, 

ωσάν πολλοί άνθρωποι μαζί να περιφέρουν τον μυστικόν Ίακχον.

 Από το μέσον δε αυτού του θορύβου εδημιουργήθη νέφος, που ανυψώθη 

από την γη και έπειτα επέστρεψε και επέπιπτε εις τας εχθρικός τριήρεις.»

Τί άλλο μπορεί να περιγράφει εδώ ο Πλούταρχος; 

Αποκλείεται να μιλά για μία εκτόξευση πυραύλων που έπληξαν τα Περσικά πλοία;

Υπάρχει ένα σημαντικό πλήθος τέτοιων μαρτυριών που δυστυχώς 

η στενότητα του χώρου δεν μας επιτρέπει να τις μεταφέρουμε. 

Αυτό που είναι σίγουρο, είναι ότι τα λίγα στοιχεία που αναφέραμε

 ως χαρακτηριστικά του πλήθους πού υπάρχει, μπορούν να δώσουν μία εικόνα,

 μέσα στην οποία οι εξηγήσεις της συμβατικής ιστορίας καθίστανται ανεπαρκείς

 να καλύψουν τα ερωτηματικά που προκύπτουν.

ΠΗΓΕΣ – ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1) Παντελής Κ. Ιωαννίδης «Η άγνωστη προϊστορία των Ελλήνων».

2) Βογιατζής Γιώργος «Οι βραχογραφίες του Παγγαίου απο καλύπτουν».

3) Δημ. Λαζογιώργος – Ελληνικός «Οι αποκαλύψεις του Αισχύλου για την Ατλαντίδα».

4) Γουίλ Ντιράν (Wil Durant) «Η ιστορία και ο πολιτισμός της Κίνας».

5) Μπλούμριχ Γιόζεφ «Και ηνοίχθησαν οι ουρανοί…».

6) Ησίοδος «Θεογονία».

7) Ησίοδος «Εργα και Ημέραι». 8)Πλάτωνας «Φαίδων».

9) Πλάτωνας ‘Τίμαιος».

10) Πλούταρχος «Θεμιστοκλής».

11) Die Welt, 29 Ιανουαρίου 1988.

12) «Acient Astronaut Society» Home page.