Όπως οι γέροι ναυτικοί π αναθυμούνται χρόνια
όταν παιδιά με σφριγηλά κορμιά είχαν μπαρκάρει
στη θάλασσα, π' ατέλειωτη πολλά τους υποσχόταν
κι αν κάπου ξεγελάστηκαν την αγαπούν ακόμα.
Έτσι κι εγώ την αγαπώ κι ας νοιώθω προδομένος.
γιατί κακίες δεν κρατώ και νόημα δεν έχει
στο κάτω-κάτω της γραφής έχω κι εγώ ευθύνη
δεν τόλμησα να αφεθώ και ότι θέλει ας γίνει.
Δε φταίει που με γέλασε αλλά ή φαντασία
που ναι τροφή των ποιητών παρηγοριά τα ανθρώπου.
Καρτσωνάκης Πάν
Λεύτερος είναι ο άνεμος να ταξιδεύει πάντα
Λεύτερο είναι το μυαλό που τρέφουν οι ελπίδες.
Λεύτερο είναι το πουλί, λεύτερο να πετάει
κι απ το να ζήσει στο κλουβί αρνείται και να φάει.
Λεύτερος είναι κι ο θεός που θαύματα δεν κάνει
ούτε και ψάχνει για πιστούς, βωμούς, ιερατεία.
Είναι θεός αθάνατος γεννιέται σαν πεθαίνει
είναι παντού στα γλέντια μας χαρίζει ευωχία.
Ιερατεία, θαύματα, βωμούς και ικεσίες
τα ‘χουν ανάγκη οι πιστοί μα κι όσοι τους αρμέγουν.
Πάν Καρτσωνάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου