Ποντιακής καταγωγής, ο Ακερμανίδης γεννιέται στο 1903
στα Σούρμενα του Πόντου (βορειοανατολική Τουρκία).
Η οικογένεια θα εκτοπιστεί σύντομα από τον τόπο της, για να γλιτώσει
τους τουρκικούς διωγμούς, βρίσκοντας καταφύγιο
στα ανατολικά παράλια της Μαύρης Θάλασσας.
Εκεί, κάτω από τη σκιά των βουνών του Καυκάσου, θα φτιάξουν
το νέο σπιτικό τους στο ρωσικό Σότσι, όπου θα τελειώσει το σχολείο
ο Λάζαρος και θα μυηθεί στα θέλγητρα της φωτογραφίας,
τσαλαβουτώντας παράλληλα και στη ζωγραφική.
Την Ελλάδα την έχουν μέσα στην καρδιά τους οι ξεριζωμένοι Ακερμανίδες,
κι έτσι το 1932 ο άδολος πατριώτης Λάζαρος θα μετακομίσει στη μαμά πατρίδα.
Η δεξιοτεχνία του στην ασπρόμαυρη φωτογραφία θα τον φέρει
από την πρώτη στιγμή στα μεγάλα στούντιο Αθήνας και Θεσσαλονίκης.
Στην πρωτεύουσα, ας πούμε, εργάζεται δίπλα στους περίφημους
αδελφούς Μεγαλοκονόμου, ενώ στη Θεσσαλονίκη βρίσκεται δίπλα στον Λυκίδη.
Παρά ταύτα, ελάχιστα είναι γνωστά για την πρώιμη αυτή σταδιοδρομία του
στον ελλαδικό χώρο.
Δεν ενδιαφερόταν βλέπετε για δάφνες και περγαμηνές ο Ακερμανίδης,
παρά για τον επιούσιο που έβγαινε όλο και πιο δύσκολα.
Λίγο πριν από τον πόλεμο, ζει στην Κατερίνη, όπου βρίσκεται ο αδερφός του Ηλίας.
Εκεί θα μάθει για την ανακοίνωση του στρατού που θέλει λέει επαγγελματίες
φωτορεπόρτερ για το μέτωπο και τρέχει να καταταγεί χωρίς δεύτερη σκέψη.
Τράβηξε πάνω από 2.500 καρέ-ντοκουμέντα, τόσο από τις λυσσαλέες μάχες
όσο και τη ζωή στα μετόπισθεν, άλλα σε πραγματικές συνθήκες μάχης
και άλλα «στημένα», τα οποία έπρεπε βέβαια όλα τους να περάσουν κατόπιν
από τη λογοκρισία της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού -όπου υπάγονταν
οι εθελοντές φωτογράφοι και κινηματογραφιστές-, για να βρουν τον δρόμο
της κυκλοφορίας στον Τύπο.
Μεταπολεμικά, μοίραζε τον χρόνο του μεταξύ Κατερίνης και Θεσσαλονίκης
και κάλυπτε από το 1946 τα νέα τραγικά για τον τόπο μας και εμφύλια
αυτή τη φορά γεγονότα, για λογαριασμό της εφημερίδας «Φως».
Το 1945 πρόλαβε πάντως, αμέσως μετά την Απελευθέρωση, να διοργανώσει
μια ατομική έκθεση με το φωτογραφικό υλικό του από το Έπος του 1940,
με την πολιτεία να του παραχωρεί το Ζάππειο Μέγαρο…
Το φωτογραφικό «φαινόμενο» Λάζαρος Ακερμανίδης δεν έμελλε ωστόσο
να επιβιώσει, ούτε ως άνθρωπος ούτε ως έργο.
Το σύνολο του φωτογραφικού του υλικού λογίζονταν μάλιστα εξαφανισμένο
ήδη από το 1947, με το που έφυγε δηλαδή από τη ζωή
στο τραγικό ναυάγιο της «Χειμάρρας».
Ο Λάζαρος Ακερμανίδης χάθηκε κι αυτός στα μανιασμένα νερά
και μαζί του εξαφανίστηκε μυστηριωδώς και το σπουδαίο έργο του.
Το 1974, σε λεύκωμα του Σπύρου Μελετζή, περιλήφθηκαν κάποιες εικόνες του,
αν και θα έπρεπε να περιμένουμε το 1993 και τον ιστορικό φωτογραφίας
Άλκη Ξανθάκη να ανακαλύψει στην Κατερίνη το μεγαλύτερο μέρος
του έργου του Ακερμανίδη, παρουσιάζοντας μετά καμιά 200αριά φωτογραφίες
σε έκθεση στην Αθήνα (Οκτώβριος του 1993).
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου