Τέτοια εποχή κάθε χρονιά
προσωπικά νοιώθω ανάμικτα συναισθήματα
για τις ζεστές ημέρες του καλοκαιριού
που φθάνουν στο τέλος τους
και γλιστράμε στον πρώτο μήνα του φθινοπώρου
με τον χειμώνα να είναι ήδη μια ανάσα κοντά.
Αν και γνωρίζουμε ότι αργούν ακόμη στην πόλη μας
να έλθουν τα κρύα
με το που θα έλθουν οι μέρες
που ανοίγουν τα σχολεία
στις παραλίες λιγοστεύουν οι λουόμενοι
και μόνο οι φανατικοί πιστοί της θάλασσας
επιμένουν να κολυμπούν
και κάποιοι από αυτούς είναι οι χειμερινοί,
όπως συνηθίζουν να τους ονομάζουν,
κολυμβητές.
Αλλά δεν είναι μόνο η θάλασσα
μα και το τοπίο που σου προκαλεί μια θλίψη
με την ξεραΐλα και τη βουβαμάρα
από τα τζιτζίκια που πέθαναν.
Μου λείπουν και τα χελιδόνια
που ταξιδεύουν μακριά μας.
Πάν Καρτσωνάκης
Κόρινθος Σεπτέμβριος 2017
Τα μυστικά της θάλασσας ξεχνιούνται στο ακρογιάλι.
Γιώργος Σεφέρης, 1900-1971
Έχοντας ερωτευτεί και κατοικήσει αιώνες
μες στη θάλασσα έμαθα γραφή και ανάγνωση.
Οδυσσέας Ελύτης, 1911-1996
1 σχόλιο :
Πόσο χαίρομαι που ακόμα υπάρχουν ανθρωποι που καταλαβαινουν την αποουσία των χελιδονιών και των τζιτζικιών....και εμένα μου λειπουν
ΑΓΓΕΛΙΚΗ Ν.
Δημοσίευση σχολίου