Ήταν ένας από τους πιο αγαπημένους μου θείους.
Ο Βασίλης Ψαλιδάς.
Συνήθως έριχνε παραγάδι για καλό ψάρι.
Το καΐκι του η "Λίτσα"
υπάρχει ακόμη
στο αλιευτικό καταφύγιο
της πόλης μας.
Αυτή ήταν μία από τις λίγες φορές
που πήγαμε μαζί για ψάρεμα
και είχα μαζί την φωτογραφική μηχανή.
Την φωτογραφία αυτή "ανακάλυψα"
στο λεύκωμα μιας άλλης θείας μου
στο Σικάγο που την είχαν στείλει κάποτε.
Σήμερα, με αυτή μου την ανάρτηση
του κάνω ένα είδος μνημόσυνου.
Υ.Γ: Στο καδράρισμα, της αρχικής φωτογραφίας
δεν ήταν κομμένα τα πόδια, φυσικά.
Κόπηκε για να χωρέσει στο φάκελο
τότε που ταχυδρομήθηκε.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου