Η ίδια ιστορία, από τους φανατικούς των διάφορων κοσμοθεωριών δυστυχώς επαναλαμβάνεται.

Άγαλμα από το μουσείο της Παλμύρας

Ο ναός του Μπελ πριν την καταστροφή 

του τον Σεπτέμβριο του 2015.

Πριν και μετά το ISIS: Συγκλονιστικές φωτογραφίες

 των κατεστραμμένων ιστορικών μνημείων στη Συρία.

H συριακή πόλη της Παλμύρας μετά τις μεγάλες καταστροφές σε κάποια 

από τα ομορφότερα και πιο πολύτιμα ιστορικά μνημεία του κόσμου, 

αποτελεί έναν διαφορετικό κόσμο σε σχέση με πριν...

Ο φωτογράφος από το πρακτορείο ειδήσεων AFP, Joseph Eid, δημιούργησε

 ένα άλμπουμ με φωτογραφίες πριν και μετά τις ζημιές, προκειμένου

 να αναδείξει τη μεγάλη καταστροφή στον πολιτιστικό πλούτο που προκάλεσε 

ο πόλεμος και η δράση του ISIS στην περιοχή. 

"Φυσικά ο ναός του Bel δεν θα είναι ποτέ ξανά ο ίδιος. 

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ειδικών, θα είμαστε σε θέση να αποκαταστήσουμε 

το ένα τρίτο του κατεστραμμένου σημείου ή ίσως ακόμα και περισσότερο 

αν μπορέσουμε να έχουμε τη βοήθεια της Unesco.

Καλούμε αρχαιολόγους από όλο τον κόσμο να προσφέρουν τη βοήθειά τους, 

καθώς αυτά τα μνημεία είναι τμήμα της ανθρώπινης κληρονομιάς",

 ανέφερε ο διευθυντής του τμήματος αρχαιοτήτων 

στη Συρία Mamoun Abdulkarim στους Times του Ισραήλ. 

Υπολείμματα του ναού του Μπελ

Αγάλματα από το μουσείο της Παλμύρας

Ο ναός του Baal Shamin 

που φαινόταν ολόκληρος 

μέσα από αυτές τις κολώνες

Arc du Triomphe

Ο ναός του Μπελ

Από το μουσείο της Παλμύρας.

koutipandoras.gr

Αντί για δικό μας άλλο σχόλιο:

Η ίδια ιστορία, 

από τους φανατικούς 

των διάφορων κοσμοθεωριών

 δυστυχώς επαναλαμβάνεται.

Έχουν μνήμες οι πέτρες.

Των κεραμικών τα όστρακα 

και των μαρμάρινων γλυπτών 

τα θραύσματα

λένε ιστορίες.

Έχουν οξειδωθεί με αναμνήσεις

και οι αιώνες έχουν, επάνω τους,

σταλάξει ιστορίες που κανείς,

σωστά, δεν μπορεί να διαβάσει

παρεκτός ποιητές 

και αλαφροΐσκιωτοι

σαλιγκάρια και  πεταλούδες

κανένας άλλος καλλίτερα.

Έχουν μνήμες οι πέτρες . . . . . . .

Έτσι όπως και τα κύτταρα.

        Καρτσωνάκης Πάν     

                  2009

Διόλου δεν έφυγαν.

 Αναπνέουν ακόμη εδώ.

 Σαν τα λουλούδια την Άνοιξη.

Υπάρχει το άρωμά τους.

Αγριολούλουδα που επιμένουν.

Τι και αν ρήμαξαν τα σπίτια τους,

 βεβήλωσαν τα ιερά τους,

έσπασαν τ αγάλματα με τη μορφή τους,

κι έκαψαν τα γραφτά τους.

Υπάρχουν ακόμη εδώ!

Γκρέμισαν κι έφεραν στο έδαφος

τους ιερούς ναούς τους.

 Ξερίζωσαν τη θύμισή τους;

Όχι δεν έφυγαν ποτέ από τη χώρα τους.

 Υπάρχουν πάντοτε στη γη που τους ξεγέννησε.

Διόλου δεν έφυγαν κυνηγημένοι.

Αναπνέουν ακόμη.

Το άρωμά τους υπάρχει ακόμη εδώ.

 Όσες γενιές και να περάσουν.

   Πάν Καρτσωνάκης

Γιατί τα σπάσαμε τ’ αγάλματά των,

γιατί τους διώξαμεν απ’ τους ναούς των,

διόλου δεν πέθαναν γι’ αυτό οι θεοί.

Ω γη της Ιωνίας, σένα αγαπούν ακόμη,

σένα η ψυχές των ενθυμούνται ακόμη.

Σαν ξημερώνει επάνω σου πρωί αυγουστιάτικο

την ατμοσφαίρα σου περνά σφρίγος απ’ την ζωή των·

και κάποτ’ αιθερία εφηβική μορφή,

αόριστη, με διάβα γρήγορο,

επάνω από τους λόφους σου περνά.

Κωνσταντίνος Καβάφης

(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)