Μια καληνύχτα από την Κόρινθο με 6 φωτογραφίες και 3 ποιήματα.

Τα ποιήματα δεν γράφονται μόνο με λέξεις

αλλά και με χρώματα

με ήχους, αρώματα, γεύσεις.....

Τα ποιήματα δε γράφονται μόνο με λόγια

αλλά και με σιωπές.

Ποιήματα γράφουν τα σύννεφα στον ουρανό

τα κύματα στη θάλασσα

και οι γλάροι προσπαθούν να μας τα εξηγήσουν.

Δεν γράφουν, τα ποιήματα, οι ποιητές.

Οι ποιητές, απλώς τα ερμηνεύουν.

Πάν Καρτσωνάκης

Νύχτα ξυπνούν τα ένστικτα που ζούνε στο κορμί μας 

και προσπαθούν σαν σύμβολα να μπούνε, με εικόνες, 

μες το μυαλό, σαν όνειρα υπόσταση να λάβουν

 και μια ζωή αυτόνομη με τέχνη να κερδίσουν.

Νύχτα ξυπνούν τα όνειρα, ο ήλιος τα σκοτώνει. 

Στο φως της μέρας, οι σκιές, δεν έχουν γοητεία 

ενώ τις νύχτες μαγικά τα σχήματα φαντάζουν

και με τα χρώματα φωνή νομίζεις αποκτούνε.

Ονειροβάτες ποιητές ανοίγουνε τις πόρτες

 στα ένστικτά τους διαρκώς κι έγιναν έρμαιά τους.

 Ονειροβάτες ποιητές που χάσαν τη ζωή τους

 στις οπτασίες, στις σκιές υπόσταση να δίνουν.

 Καρτσωνάκης Πάν

Παραλία "Καλάμια" Κόρινθος

"Ξέρεις ποια είμαι";

 Ρώτησε η νύχτα κι έγειρε με νάζι το κεφάλι της. 

Δεν περίμενε φυσικά καμία απάντηση από μένα. 

Ακούμπησε τα δάκτυλά της πάνω στα αστέρια

 και δείχνοντάς τα συμπλήρωσε

 "Είμαι η ποίηση που γράφεται και πεθαίνει διαρκώς. 

Είμαι η ποίηση που κανείς δεν έχει γράψει

 κι όμως υπάρχω 

Είμαι η ποίηση και θα υπάρχω

 ακόμη κι όταν εσύ κι ο κόσμος σου θα έχετε σβήσει". 

Συνέχισε να μου λέει διάφορα τέτοια 

μα δεν την άκουγα πια.

 Είχα «περάσει» στο επόμενο στάδιο

 κι έβλεπα ένα όνειρο με σένα 

που έτρεχες ξυπόλυτη στην παραλία

 ντάλα μεσημέρι, 

προσπαθώντας τάχα να μου ξεφύγεις

 παιχνιδιάρικα και γελώντας 

μου φώναζες προκλητικά να σε πιάσω. 

Είμαι η Ποίηση", μου φώναζες

 "και ποτέ δεν θα μπορέσεις να με πιάσεις". 

Πάν Καρτσωνάκης

"Do you know who I am?"

 the night asked me mannering,

 while leaned her head aside. 

She,certainly,didn't expect any response.

She put her fingers on the stars and completed,

while showed them to me:

 "I am the written and dying, all time poetry. 

I am the poetry that no one has written, 

but still exists. 

I am the poetry and will be there, 

even when you and your world will be gone". 

She kept on telling me stuff like this, 

but I was not listening anymore.

 I had "passed" to the next stage 

and was dreaming of you, 

who run barefoot on the beach, 

under the hot noon, pretending 

that you want to escape from me 

and called me defiantly to catch you.

 "I am the Poetry" you shouted to me 

"and you'll be never able to catch me" 

Kartsonakis Pan