Κι εγώ μερικές φορές δακρύζω.
Κι εγώ αναστενάζω.
Κι εγώ νιώθω άσχημα.
Οταν βλέπω εικόνες προσφύγων και λαθρομεταναστών.
Ομως όπως οι περισσότεροι, ουδέποτε πρόσφερα
μερικά φραγκοδίφραγκα.
Ούτε καν μου πέρασε από το μυαλό να υιοθετήσω
μικρό ανυπεράσπιστο πλάσμα για λίγο καιρό!
Το ίδιο με την πρόσφατη περιφορά του Πάπα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας
και του Ιερώνυμου της Ελληνικής Ορθοδοξίας. Σουλατσάρισαν στην Λέσβο,
επιδόθηκαν σε ευχολόγια. Χάιδεψαν μεριικά παιδάκια και έφυγαν αισθανόμενοι
πως έκαναν το χριστιανικό καθήκον τους!
Ατελείωτη η περιουσία της Ελλάδας. Οχι μόνο η χρηματική αλλά κυρίως η ακίνητη.
Γιατί ο σεβασμιότατος δεν αναλαμβάνει την εγκατάσταση μερικών hotspots
στα «δικά» του οικόπεδα;
Γιατί δεν αναλαμβάνει την περίθαλψη μερικών χιλιάδων;
Γιατί δεν πιέζει, ασφυκτικά, τους ιεράρχες της Ορθοδοξίας σε όλο τον κόσμο;
Το ίδιο ισχύει και για τον Πάπα. Γιατί οι δικοί του, πανίσχυροι πρέσβεις,
δεν οργανώνουν καμπάνια υπέρ της μετεγκατάστασης των προσφύγων;
Γιατί δεν στηλιτεύει τα κράτη που ορθώνουν τείχη και φράγματα;
Γιατί δεν χρηματοδοτεί, από το παχουλό πουγκί του Βατικανού,
μερικές πρώτες, σημαντικές και χρήσιμες βοήθειες;
Τα δάκρυα έχουν στερέψει.
Η υποκρισία ατελείωτη.
Η κατάσταση των προσφύγων μας βολεύει.
Γιατί μας κάνει να αισθανόμαστε λιγότερο ανασφαλείς.
Γιατί το βάσανο, ο πόνος και ο «θάνατος» των άλλων είναι συνήθως
τα ψυχολογικά υποστηλώματα της δικής μας προστασίας!
Κάνουμε τον σταυρό μας. Από καιρού εις καιρόν επισκεπτόμαστε την Εκκλησία.
Ανάβουμε κανά κεράκι σε κάποια εικόνα.
Και αισθανόμαστε ότι κάναμε το καθήκον μας!
Ακόμα μεγαλύτερη και αθεράπευτη η υποκρισία των μεγάλων δυνάμεων.
Λόγια, λόγια, λόγια.
Αφού βομβάρδισαν και γκρέμισαν όλες αυτές τις Αραβικές χώρες,
τώρα αρνούνται να τις ανοικοδομήσουν.
Ομως ακονίζουν τα μαχαίρια τους για να συνεχίσουν το «θεάρεστο» έργο τους.
Ομως από τη μια η Εκκλησία κάθε μεγάλης δύναμης προσεύχεται υπέρ των αδυνάτων.
Των «ασθενών και οδοιπόρων».
Και την ίδια στιγμή οι κυβερνήσεις αυτών των χωρών παράγουν όπλα,
πουλάνε όπλα, ενθαρρύνουν το μίσος, βομβαρδίζουν, σκοτώνουν, γκρεμίζουν!
Οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Μη αμφιβάλλετε.
Η Εκκλησία και οι ρασοφόροι παριστάνουν τους αγγέλους.
Οι κυβερνήσεις τους διαβόλους.
Στην πραγματικότητα τα «δοχεία» είναι συγκοινωνούντα.
Τώρα σε σκοτώνω και αργότερα προσεύχομαι υπέρ της αναπαύσεως της ψυχής σου!
Ετσι κάθε φτωχό πλάσμα είναι ανυπεράσπιστο.
Ετσι όσο πάει η αλληλεγγύη στερεύει.
Ετσι οι περιφερειακές πολεμικές συγκρούσεις πολλαπλασιάζονται
Κι έτσι καθένας αισθάνεται εντελώς μόνος και έρημος!
Αγάπατε αλλήλους. Λέει ο Χριστός.
Οι έσχατοι έσονται πρώτοι.
Προς το παρόν όχι έσχατοι αλλά στις χωματερές ψυχών.
Ο λόγος των ευαγγελιστών είναι το άλλοθι.
Η πράξη είναι το κριτήριο.
Εγώ κλείνω τ αυτιά μου σε όλες αυτές τις τάχα μου φιλανθρωπικές εξαγγελίες.
Κροκοδείλια τα δάκρυα!
Η μεγάλη εβδομάδα των Παθών είναι μπροστά μας.
Ο Χριστός αναστήθηκε.
Ολοι αυτοί, οι εκατοντάδες χιλιάδες ψυχούλες θα αναστηθούν στην Δευτέρα παρουσία.
Μέχρι τότε ένας ατελείωτος Γολγοθάς τους περιμένει.
Ο Χριστός ξανασταυρώνεται.
Και θα ξανασταυρώνεται διαρκώς!
Δημήτρης Δανίκας
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου