Οπως θα θυμούνται οι παλαιότεροι, σαν σήμερα....

Οπως θα θυμούνται οι παλαιότεροι, 

η συμμορία των απριλιανών που άρπαξε την εξουσία

 το 1967 είχε, μεταξύ των άλλων, έτοιμη μια… πατέντα 

με συγχαρητήρια τηλεγραφήματα που έφταναν 

από παντού και τα οποία μεταδίδονταν από ραδιοφώνου, 

για να καταδειχθεί όχι μόνο η επικράτηση 

της «Eπαναστάσεως» σε όλη τη χώρα 

αλλά και η αποδοχή της από τις λαϊκές τάξεις. 

Σ’ αυτό το τελευταίο ζήτημα η χούντα έδινε 

ιδιαίτερη προσοχή, γι’ αυτό και οι δηλώσεις 

νομιμοφροσύνης, οι οποίες όχι απλώς έρχονταν

 από «τα κάτω» αλλά ήταν ταυτόχρονα, 

με κάποιο τρόπο, και……«καλλιτεχνικές»

 (κυρίως έμμετρες), τύχαιναν ιδιαίτερης μεταχείρισης.

Πλήθος «ποιητών εκ του προχείρου» εμπνεύσθηκαν 

εγκώμια, αίνους και άλλους ύμνους για το καθεστώς

 και τους πρωτεργάτες του και συνήθως τους έστελναν

 σε κάποια αρχή για τα περαιτέρω. 

Οι «πνευματικοί» αυτοί δημιουργοί το έκαναν 

είτε για γλείψιμο και κάποιο αντάλλαγμα, 

είτε από ψώνιο γιατί πίστευαν ότι τα έργα τους 

είχαν και καλλιτεχνική αξία – εξ ου και φρόντιζαν

 να τα εκδίδουν κι από πάνω. 

Με διαταγή του υπουργείου Προεδρίας, π.χ., εκδόθηκε 

τον Απρίλιο του 1969 ένα «πόνημα» 

του δημοδιδασκάλου Θ. Στραγαλινού με τίτλο

 «Αχτίδες από τον ήλιο της 21ης Απριλίου»,
 το οποίο «αφιερούται εις τους πρωτεργάτας
 της μεγαλουργού Εθνικής Επαναστάσεως 
της 21ης Απριλίου 1967 

εξοχωτάτους κ.κ. Πρόεδρον της Κυβερνήσεως

 και Υπουργόν Παιδείας Γεώργιον Παπαδόπουλον 

και Α’ Αντιπρόεδρον και Υπουργόν Εσωτερικών 

Στυλιανόν Παττακόν». 

Ολίγοι στίχοι αρκούν για να καταλάβει 

ο καθείς την «υψηλή» τούτη ποίηση:

«Στα μέσα της ανοίξεως

στην τόση ωραιότη

ανέτειλε περήφανη

τ’ Απρίλη εικοστή πρώτη.

Και γελαστός ο ήλιος

με ξέχωρη λαμπράδα

απ’ άκρη σ’ άκρη φώτισε

τη δόλια την Ελλάδα.

Τα στρατευμένα της παιδιά

τα τίμια βλαστάρια

με αρχηγούς περήφανους

αληθινά καμάρια,

βάλαν το στήθος τους μπροστά

αγνοί συνταγματάρχες

και εφωνάξαν μ’ αντρειά

στην πάντα οι κομματάρχες

και τα ρουσφέτια κι οι ψευτιές

η κατηφόρα φθάνει

καθίσετε στην άκρη σας

όλοι οι λαοπλάνοι».

Φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε 

και κάποιους επωνύμους της εποχής

που έσπευσαν να φωτογραφηθούν....

Να μην ξεχνάμε και κάποιους

από τους "πνευματικούς" ανθρώπους

της εποχής που καταχειροκροτούσαν.

Τώρα δείτε κάποιες συμπτώσεις:

1963: Ο Γρηγόρης Λαμπράκης ξεκινάει 

από το Μαραθώνα την πρώτη Πορεία Ειρήνης, 

κατά τη διάρκεια της οποίας συλλαμβάνεται

 και κακοποιείται.

1967: Εκδηλώνεται στην Αθήνα στρατιωτικό 

πραξικόπημα, υπό τον συνταγματάρχη 

Γεώργιο Παπαδόπουλο -γνωστό σαν η Χούντα

 των Συνταγματαρχών- κατά ωμή παραβίαση

 του τότε Συντάγματος, με αποτέλεσμα την επιβολή 

του δικτατορικού καθεστώτος (1967 - 1974). 

Οι πραξικοπηματίες ορίζουν ως πρωθυπουργό 

τον Αρεοπαγίτη, Κωνσταντίνο Κόλλια.

Τώρα στο ψάξιμό μας στο διαδίκτυο

είδαμε κι αυτό αλλά επειδή δεν γνωρίζουμε

μήπως κάποιος μπορεί να μας πληροφορήσει

αν είναι όντως έτσι κι αν το πρόσωπο

που απαθανατίζεται μαζί με τους Απριλιανούς

είναι  πράγματι ο πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού,

και τι σχέση είχε με το τότε καθεστώς των χουντικών; 

Τελικά μάλλον πρόκειται για ένα ακόμα ψέμα

από τα τόσα φτηνά προπαγανδιστικά 

που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο.

Ο κύριος στην φωτογραφία 

είναι ο Διομήδης Αγγελόπουλος,

 Υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ

 της Κυβερνήσης των Συνταγματαρχών

 και κυβέρνησης Μαρκεζίνη.