Γκάμπριελ Ζούκμαν:
«Να πώς θα ξηλώσουμε
τους φορολογικούς παραδείσους»
Το έδειξαν πάλι τα «έγγραφα του Παναμά»: οι φορολογικοί παράδεισοι έχουν
γίνει Κόλαση για εκατομμύρια συνεπείς φορολογούμενους πολίτες σε όλον τον πλανήτη.
Την ώρα που τουλάχιστον 20 τρισ. μαύρα δολάρια κρύβονται σε φορολογικούς
παραδείσους χωρίς να έχουν δηλωθεί, οικονομίες υποφέρουν γιατί ο πλούτος
έχει συγκεντρωθεί στα χέρια μιας μικροσκοπικής ελίτ, η οποία αρνείται να αναλάβει
τις ευθύνες της απέναντι στην κοινωνία.
Ετσι, το βάρος για να κλείσουν οι τρύπες στα ελλείμματα πέφτει στις πλάτες
των χαμηλών εισοδημάτων που βλέπουν τους φόρους να αυξάνονται
και το κοινωνικό κράτος να συρρικνώνεται.
«Πώς θα ξηλώσουμε τους φορολογικούς παραδείσους;» ρώτησε «Το Βήμα»
τον Γκάμπριελ Ζούκμαν, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ
και συγγραφέα τού «Ο κρυμμένος πλούτος των εθνών» (εκδ. Πεδίο).
«Η διαρροή του Παναμά δείχνει την ανάγκη μιας νέας προσέγγισης για τη ρύθμιση
των φορολογικών παραδείσων. Δεν είναι αρκετό να ζητούμε απλώς την εφαρμογή
των διεθνών κανονισμών για διαφάνεια, διότι το καθεστώς των offshore
είναι νομιμοφανές, καλά εδραιωμένο και δεν έχει κανένα κίνητρο
να αυτοαποκαλυφθεί» μας λέει ο Ζούκμαν.
Και εξηγεί: «Αυτό που χρειαζόμαστε είναι σαφείς κυρώσεις για τα εδάφη
που επιτρέπουν τέτοια χρηματοπιστωτικά ιδρύματα να λειτουργούν
Γιατί επιτρέπουμε καν να υπάρχει χρηματοπιστωτική βιομηχανία
στις Βρετανικές Παρθένες Νήσους λόγου χάρη, ή στον Παναμά, αν υπάρχουν
ενδείξεις ότι χρησιμοποιούνται για να διευκολύνουν οικονομικά εγκλήματα;
Οι κυρώσεις θα πρέπει να εφαρμοστούν από προεπιλογή και να αρθούν μόνο
όταν τα κράτη αυτά θα έχουν αποκαλύψει σε δημόσια μητρώα όλους
τους πραγματικούς δικαιούχους των υπεράκτιων εταιρειών
που έχουν συσταθεί στο έδαφός τους.
Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι χρειαζόμαστε νέα εργαλεία οικονομικής
διαφάνειας με τη μορφή μητρώων καταγραφής του πλούτου των δικαιούχων
του παγκόσμιου real estate και των χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων.
Υπάρχουν βασικά δύο τρόποι για τη ρύθμιση των φορολογικών παραδείσων:
Πρώτον, η ρύθμιση των θεσμικών οργάνων που λειτουργούν εκεί - αλλά ο πλούτος
που καταχωρίζεται στο Χονγκ Κονγκ, στον Παναμά, κ.λπ. επενδύεται
στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ. Επομένως, ο δεύτερος τρόπος είναι να προσπαθήσουμε
να εντοπίσουμε τους πραγματικούς δικαιούχους αυτού του πλούτου
(του real estate του Λονδίνου, των μετοχών στις ΗΠΑ, των γερμανικών ομολόγων κ.λπ.)
και να τους καταγράψουμε σε ένα κεντρικό, προσβάσιμο από το κοινό, δημόσιο μητρώο.
Και οι δύο προσεγγίσεις είναι αναγκαίες και συμπληρωματικές, αλλά προς το παρόν
έχουμε δοκιμάσει μόνο την πρώτη, η οποία είναι ανεπαρκής και πολύ αφελής:
είναι καιρός να εφαρμόσουμε τη δεύτερη και να δημιουργήσουμε
οικονομικό μητρώο για την ΕΕ και τις ΗΠΑ» τονίζει ο Ζούκμαν.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του, μόνο οι ελληνικές καταθέσεις στην Ελβετία
φτάνουν τα 60 δισ. ευρώ, δηλαδή περισσότερο από 30% του σημερινού
Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος (ΑΕΠ) - ποσοστό τεράστιο σε σύγκριση
με χώρες όπως η Γερμανία ή η Γαλλία, των οποίων οι καταθέσεις στην Ελβετία
δεν ξεπερνούν το 6% και το 9% του ΑΕΠ, αντίστοιχα.
Στο βιβλίο του, με τίτλο που αποτελεί παράφραση του πιο διάσημου έργου
του «πατέρα» του φιλελευθερισμού Ανταμ Σμιθ, ο Ζούκμαν είναι ο πρώτος
οικονομολόγος που ασχολήθηκε με το θέμα των φορολογικών παραδείσων
για να αναπτύξει μοντέλα προκειμένου να μετρήσει το φαινόμενο.
Υπολόγισε ότι σε κάποιες λίγο ή περισσότερο εξωτικές τοποθεσίες
με ευνοϊκά φορολογικά καθεστώτα κρύβονται τουλάχιστον 21 τρισ. δολάρια,
χωρίς να έχουν δηλωθεί στις νόμιμες κρατικές φορολογικές αρχές.
«Το πραγματικό σημείο καμπής ήταν η χρηματοπιστωτική κρίση του 2008.
Ο κόσμος που βιώνει τη λιτότητα εκδηλώνει ένα διαφορετικό είδος ενδιαφέροντος
για τις αποφάσεις που παίρνονται σχετικά με τη φορολόγηση και τις δημόσιες δαπάνες.
Από τότε η φοροαποφυγή, η φοροδιαφυγή και η φορολογική δικαιοσύνη
έχουν μετατοπιστεί από το περιθώριο της χάραξης πολιτικής και έχουν
εξελιχθεί σε αντικείμενο κοινοβουλευτικών ακροάσεων, σε βασικό
ζήτημα στο επίκεντρο της αμερικανικής προεκλογικής περιόδου
και σε στήριγμα για τους νέους κανόνες χρηματοοικονομικής διαφάνειας
των οποίων ηγείται η G20» λέει ο Ζούκμαν.
Επιμένει στο επιχείρημα ότι η οικονομική ανισότητα αποτελεί απειλή
για τη δημοκρατία και πως το υπεράκτιο σύστημα επιδεινώνει αυτό το πρόβλημα.
Και επιμένει ότι η διαφάνεια κάνει πάντα καλό.
Ετσι τα Panama Papers εξυπηρέτησαν το παγκόσμιο δημόσιο συμφέρον
ξεσκεπάζοντας κάποιες από τις τεχνικές του υπεράκτιου απορρήτου
και ιδιαίτερα τη χρήση εταιρειών βιτρίνας που έχουν καταχωριστεί
σε υπεράκτιους φορολογικούς παραδείσους - ή «περιοχές δικαιοδοσίας
όπου επικρατεί το απόρρητο» («secrecy jurisdictions»,
όπως οι Βρετανικές Παρθένες Νήσοι, τα νησιά Κεϊμάν
αλλά και το Ντελαγουέρ στις ΗΠΑ, και φυσικά ολόκληρη η Ελβετία), λέει ο Ζούκμαν.
Πηγή:tovima.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου