Γράφει ο Αριστοτέλης Βασιλάκης
Με αφορμή την πρωτοφανή γκάφα Μουζάλα,
θα γράψω ορισμένες σκέψεις για το Σκοπιανό,
το οποίο αποτελεί ακόμα ένα αγκάθι
στις προαιώνιες πληγές του Ελληνισμού...
Ένας Ελληνισμός που στα βάθη της ιστορίας έχει βιώσει θριάμβους, τραγωδίες,
σκλαβιές, προδοσίες… Από το 1989 και ύστερα βιώνει και την παραχάραξη
της μακραίωνης ιστορίας της, από μια χούφτα Σλάβους, οι οποίοι «ξαφνικά
θυμήθηκαν» ότι είναι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που έτυχε
να εμφανιστούν στην περιοχή 1000 χρόνια μετά τον Μέγα Αλέξανδρο.
Από το 2002 και ύστερα έχω ταξιδέψει αρκετές φορές οδικώς στην Γερμανία,
μέσω της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Κάποιοι μεγαλύτεροι σε ηλικία φίλοι μου,
που σπούδαζαν ή ακόμα μένουν στην Γερμανία και ακολουθούσαν ακριβώς
την ίδια διαδρομή, (πριν διαλυθεί η Γιουγκοσλαβία), μου μιλούν
για μια τεράστια ταμπέλα που έγραφε ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, μόλις περνούσες
τα σύνορα στους Ευζώνους… Μια «ταμπέλα» την οποία όλοι έκρυβαν
«επιμελώς – ατημέλητα», πριν την διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας…
Για ιστορικούς και μόνο λόγους θα θυμίσω τα λόγια του πρώτου σκοπιανού
προέδρου Γκλιγκόροφ, ο οποίος είχε ομολογήσει στα απομνημονεύματα του:
«Είμαστε Σλάβοι. Έχουμε έρθει στα Βαλκάνια τον 6ο και 7ο αιώνα, έχουμε
εγκατασταθεί στα εδάφη που ονομάζονται Μακεδονία (…).
Δεν γνωρίζω κατά πόσο στις φλέβες μας συνεχίζει να ρέει κάποια σταγόνα
αίματος αρχαίων Μακεδόνων, αλλά ακόμη και έτσι δεν είναι αυτό
που δίνει την ταυτότητα του λαού μας» (Απομνημονεύματα, σ. 259)».
Θυμάμαι επίσης το 1992, τον αμερικανό ανταποκριτή του CNN να μεταδίδει
ότι «εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες διαδηλώνουν στους δρόμους της Θεσσαλονίκης ΕΝΑΝΤΙΟΝ της Μακεδονίας»!!! Είναι ξεκάθαρο πως οι περισσότεροι
στο εξωτερικό δεν κατανοούν την απόλυτα δικαιολογημένη ευαισθησία
της Ελλάδα γύρω από το όνομα. Δεν αντιλαμβάνονται τους ξεκάθαρα ιστορικούς
λόγους, αλλά και τους κινδύνους που ενέχει ο σύγχρονος αλυτρωτισμός της FYROM.
Ελάχιστοι παίρνουν στα σοβαρά ότι μπορεί να προκύψει εδαφική απειλή
για την Ελλάδα από μια «χώρα» που κατά 45% αποτελείται από Σλάβους,
45% από Αλβανούς και 10% από διάφορες μειονότητες, μεταξύ αυτών και Ελλήνων.
Η Ελλάδα στο Σκοπιανό λόγω της ανόητης προσέγγισης του θέματος τα τελευταία
50 χρόνια, έχει εγκλωβιστεί στην λογική της όσο δυνατόν μικρότερης ήττας.
Θα ήταν για μένα πολύ εύκολο να γράψω, ότι η Μακεδονία είναι μια
και Ελληνική… Δηλαδή το αυτονόητο… Μόνο που στην εποχή της παγκοσμιοποίησης,
τίποτα δεν αυτονόητο… Όσοι υποστήριξαν διαχρονικά και εξακολουθούν
να υποστηρίζουν με τις πράξεις τους την παγκοσμιοποίηση,
δεν έχουν δικαίωμα «δια να ομιλούν».
Στο δια ταύτα, είναι δεδομένο πως οι ξένοι είναι πολύ δύσκολο να κατανοήσουν
την Ελληνική ιστορία και τον πολιτισμό μας… Εδώ εμείς οι ίδιοι οι Έλληνες
δείχνουμε να μην τον κατανοούμε… Όσο για το μικροπολιτικό πάρτι
που έχει στηθεί με αφορμή την ανόητη δήλωση Μουζάλα θα θυμίσω
τι είχε γράψει ο τεράστιος Νίκος Καζαντζάκης για τους Έλληνες:
«Μια μέρα ο Αλλάχ βρέθηκε μπόσικος, έπιασε φωτιά και κοπριά κι έπλασε το Ρωμιό.
Μα ευτύς, ως τον είδε, το μετάνιωσε. Είχε ένα μάτι ο αφιλότιμος που τρυπούσε ατσάλι.
«Τι να γίνει τώρα, μουρμούρισε ο Αλλάχ, την έπαθα.
Ας πιάσω να κάμω τώρα τον Τούρκο, να σφάξει το Ρωμιό,
να βρει ο κόσμος την ησυχία του.» Και ευτύς, χωρίς να χασομεράει,
βάνει σ’ ένα ταψί τον Τούρκο και το Ρωμιό να παλέψουν.
Πάλευαν, πάλευαν ως το βράδυ, κανένας δεν έριχνε το κάτω τον άλλον
Μα ευτύς, ως σκοτείνιασε, βάνει ο άτιμος Ρωμιός τρικλοποδιά, κάτω ο Τούρκος!
« Ο διάολος θα με πάρει, μουρμούρισε ο Αλλάχ, την έπαθα πάλι.
Τούτοι οι Ρωμιοί θα φάνε τον κόσμο, πάνε οι κόποι μου χαμένοι… Τι να κάμω;»
Ολονύχτα δεν έκλεισε μάτι ο κακομοίρης, μα το πρωί, πετάχτηκε απάνω
και χτύπησε τις χερούκλες του: «Βρήκα βρήκα» φώναξε.
Έπιασε πάλι φωτιά και κοπριά, κι έφτιαξε έναν άλλο Ρωμιό, και ους έβαλε
στο ταψί να παλέψουν. Άρχισε το πάλεμα. Τρικλοποδιά ο ένας, τρικλοποδιά κι ο άλλος. Μπηχτές ο ένας, μπηχτές κι ο άλλος. Μπαμπεσιά ο ένας, μπαμπεσιά κι ο άλλος…
Πάλευαν, πάλευαν, έπεφταν, σηκώνουνταν, πάλευαν πάλι, ξανάπεφταν,
ξανασηκώνουνταν, πάλευαν… Κι ακόμα παλεύουν!
Κι έτσι ο κόσμος βρήκε την ησυχία του…!»
Νίκος Καζαντζάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου