Μπυρίτσες και "ηρωισμός"...

Βρέθηκα, τις προηγούμενες μέρες, 

σε ένα ολιγοήμερο ταξίδι για δουλειά, 

σε μια "αγροτική" περιοχή της πατρίδας μας,

 παρέα με έναν φίλο δικηγόρο...

(Δεν έχει σημασία το "ποια", παντού παρόμοια...)...

Εκεί γνωριστήκαμε, μεταξύ άλλων, και με μια παρέα 

ντόπιων παραγωγών και κάτσαμε

 να πιούμε και δυο μπυρίτσες...

Οι καινούργιοι φίλοι ξεκίνησαν να μιλούν 

για πολιτικά...ΣΥΡΙΖΑ, όλοι τους, στο κόκαλο...

Ο φίλος δικηγόρος, γύρισε και με κοίταξε 

με ένα ύφος ανάμικτο, κάπως μεταξύ

 του "ωχ, που πέσαμε..." και "μην τους πονέσεις πολύ, 

ρε φίλε ..."... 

Του χαμογέλασα, διακριτικά..

Και ξεκίνησα...

- Ναι, ρε παιδιά... Τι είναι αυτό το αίσχος;... 

Οι κωλοευρωπαίοι... 

Τσουτσέκια τους νομίζουν θα γίνουμε;...

Έγνεψαν χαρούμενα...

Συνέχισα...

- Δηλαδή, νομίζουν πως θα γίνουμε δουλάκια

 των σκατογερμαναράδων;... 

Ξεχνάνε, ρε, το ντιναιυ μας;... 

Αφού είμαστε, ρε, από ρίζες ηρώων...

 Να πάνε να γαμ$%*&νε...

Γέλασαν ανοιχτόκαρδα και τσουγκρίσαμε...

Συνέχισα...

- Να και γιατί ήρθαμε στα μέρη σας... 

Με κοίταξαν με έντονο ενδιαφέρον...

- Να, ήρθαμε με τον φίλο μου τον δικηγόρο, 

γιατί έχουμε βάλει μπροστά μια πανεθνική 

πρωτοβουλία που μαζεύει επίσημα υπογραφές 

από παραγωγούς που δηλώνουν πως παραιτούνται

 από τις αγροτικές επιδοτήσεις που τους χρωστάνε... 

Να τα βάλουνε στον κ#$% τους, οι αλήτες, 

οι κουτόφραγκοι... Δεν πουλιόμαστε, εμείς...

Κάπου εκεί τα χαμόγελα κοπήκανε...

Οι φίλοι χαιρέτησαν, κατηφείς, 

και πήγαν εσπευσμένα στις δουλειές τους...

Φυσικά... τις μπύρες τις πληρώσαμε, 

εγώ και ο φίλος μου...

Δικό μας σχόλιο:

Αυτό το κείμενο, κάπου το διαβάσαμε, στο διαδίκτυο

και συγκεκριμένα εδώ.