Ο Νίκος Καζαντζάκης υπήρξε ο μεγαλύτερος
Έλληνας συγγραφέας των νεώτερων χρόνων.
Υπήρξε επίσης φιλόσοφος, ποιητής, θεατρικός συγγραφέας.
Σπούδασε νομικά και έκανε μεταπτυχιακά στο Παρίσι.
Θεωρούσε δασκάλους του τον Όμηρο,
το Δάντη και τον Μπεργκσόν.
Το 1919 διορίστηκε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο
Γεν. Γραμματέας του Υπουργείου περιθάλψεως,
υπεύθυνος για τους πρόσφυγες.
"Σωτηρία θα πει να λυτρωθείς
απ’ όλους τους σωτήρες· αυτή ‘ναι
η ανώτατη λευτεριά, η πιο αψηλή,
όπου με δυσκολία αναπνέει ο άνθρωπος.
Αντέχεις;
Ε κακομοίρη άνθρωπε,
μπορείς να μετακινήσεις βουνά, να κάμεις θάματα,
κι εσύ να βουλιάζεις στην κοπριά,
στην τεμπελιά και στην απιστία!
Θεό έχεις μέσα σου, Θεό κουβαλάς
και δεν το ξέρεις - το μαθαίνεις μονάχα
την ώρα που πεθαίνεις, μα 'ναι πολύ αργά.
Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα,
ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα.
Το πρώτο σου χρέος,
εχτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα,
είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους.
Το δεύτερο, να φωτίσεις την ορμή τους
και να συνεχίσεις το έργο τους.
Το τρίτο σου χρέος, να παραδώσεις στο γιο
τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει.
Ένιωθα βαθιά πως το ανώτατο
που μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος
δεν είναι η Γνώση μήτε η Αρετή,
μήτε η Καλοσύνη μήτε η Νίκη·
μα κάτι άλλο πιο αψηλό,
πιο ηρωικό κι απελπισμένο:
Το Δέος, ο ιερός τρόμος.
Νιώθω σαν να χτυπάμε
τα κεφάλια μας στα σίδερα.
Πολλά κεφάλια θα σπάσουν.
Μα κάποια στιγμή, θα σπάσουν και τα σίδερα.
Κρασί δεν είναι, αδέρφια, η λευτεριά
μήτε γλυκιά γυναίκα,
μήτε και βιος μες στα κελάρια σας
μήτε και γιος στην κούνια·
έρμο τραγούδι ’ναι ακατάδεχτο
και σβήνει στον αγέρα!
(από την "Οδύσσεια")
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου