Όταν το "Βυζάντιο" φρόντιζε να εκχριστιανίσει την Ελλάδα...

Επειδή οι χριστιανοί θέλανε με κάθε τρόπο 

να ξεριζώσουν τον παγανισμό, δηλαδή 

την αρχαία θρησκεία των Ελλήνων και να κάνουν όλους 

τους υπηκόους του Βυζαντίου χριστιανούς, 

άρχισαν να προσηλυτίζουν τους εθνικούς, 

όχι με χριστιανικά διδάγματα, αλλά με βία, με φόνους,

 με καταδιώξεις καί με μαρτύρια.

 Όσα αρχαία ελληνικά μνημεία 

είχανε γλιτώσει από τις βαρβαρικές επιδρομές, 

άρχισαν να γκρεμίζονται από τους φανατικούς

χριστιανούς του Βυζαντίου.

 Χιλιάδες μελέτες και επιστημονικές παρατηρήσεις 

ή κάηκαν από αυτούς τους φανατικούς 

ή -επειδή δέν υπήρχε χαρτί- σβηνόντουσαν

 από τους καλόγηρους, που μεταχειριζόντουσαν

 το σβησμένο χαρτί, γιά να γράψουν προσευχές

 και χριστιανικά παραγγέλματα.

 Επιπλέον αφού η πίστη στο Χριστιανισμό ήτανε 

τόσο πολύ ριζωμένη απαγορευόταν ακόμα 

και η εξάσκηση τού ιατρικού επαγγέλματος.

 Άν κανείς αρρώσταινε, περίμεναν να τον σώσουν 

με προσευχές και όχι με φάρμακα ή με θεραπεία ιατρική. 

Συνέβαινε, όμως, πολλές γυναίκες πού είχαν αρρώστους 

τον άντρα τους ή το παιδί τους, να θυμούνται, 

ότι πολλές αρρώστιες θεραπευόντουσαν 

με ορισμένα βότανα. 

Αυτό ήτανε μια παράδοση, πού την έχομε ακόμα

 και σήμερα, όταν διατηρούμε του κόσμου 

τα βότανα για ορισμένες ασθένειες. 

Άλλωστε η φαρμακολογία και σήμερα επιστημονικά 

βασίζεται στη βοτανολογία, στα βότανα δηλαδή.

 Οι «εθνικές» γυναίκες, λοιπόν, που δεν πίστευαν, 

δεν είχανε χωνέψει, ότι ο άρρωστός τους θα γινόταν 

καλά με προσευχές, ξεκινούσαν να πάνε στα χωράφια 

και να βρουν τα βότανα, που ξέρανε για να κάνουν

 καλά τους αγαπημένους τους. 

Επειδή, όμως, αυτό από το Χριστιανισμό

 απαγορευόταν, οι γυναίκες αναγκαζόντουσαν

 να βγουν για μάζεμα βοτάνων τη νύχτα. 

Από το σημείο αυτό οι χριστιανοί φανατισμένοι 

πάντα και βλέποντάς τες να ψάχνουνε στο φως 

του φεγγαριού, τις χαρακτήρισαν για μάγισσες.

 «Φθάνει, λέει ο ιστορικός, θεαθή γυνή τις νύκτωρ

 πλησίον αρχαίων μαρμάρων ίνα χαρακτηρισθή 

ως αιρετική».

 Το αποτέλεσμα είναι, ότι χιλιάδες γυναίκες

 και κοντά σ΄ αυτές και οι δικοί τους, καταδικάσθησαν 

και κάηκαν ζωντανές σα μάγισσες, όλη αυτή

 τη σκοτεινή εποχή, που το Βυζάντιο

 φρόντιζε να εκχριστιανίσει την Ελλάδα... 

Νίκος Τσιφόρος (1912- 1970)

O Νίκος Τσιφόρος γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια

 της Αιγύπτου το 1912 και πέθανε

 στις 6 Αυγούστου 1970 στην Αθήνα.

 Είναι ένας από τους σπουδαιότερους δημοσιογράφους

 και θεατρικούς συγγραφείς τις δεκαετίας του 60. 

Από τα έντεκά του χρόνια άρχισε να ασχολείται μανιωδώς 

με το γράψιμο, και σε ηλικία δέκα τεσσάρων ετών

 το 1928 έγραψε την πρώτη του επιθεώρηση 

για το θερινό θέατρο της Φρεαττύδας. 

Αφού πήρε το πτυχίο της Νομικής, συνεργάστηκε 

με γνωστές εφημερίδες και περιοδικά, ενώ έγραψε 

πάνω από 40 θεατρικά έργα περισσότερα 

από 80 σενάρια και δημοσίευσε εκατοντάδες

 αξιόλογες εργασίες.