Τις νύχτες σαν πέφτει η μοναξιά
βαρύ μολύβι στον μαύρο κόρφο,
αρχίζεις να αναρωτιέσαι
ολοένα και πιο πολύ
για όλα αυτά που γίναν
γύρω από σένα ή και μαζί μ' εσένα.
Σκηνές και λόγια που πονούν
σαν το μαχαίρι που βρήκε τον στόχο.
Τις νύχτες σαν αρχίσει να μετριέται η σιωπή
η δική σου και η δική μας σιωπή
αρχίζεις να αναρωτιέσαι ολοένα και πιο πολύ
για τα λόγια που πεθάναν χωρίς λόγο
λόγια που ήταν κάποτε αγαπημένα.
Και τους φίλους που φύγαν κάποια μέρα
σαν τις γυναίκες που μοιραστήκαν
για μια νύχτα μονάχα, έρωτα και κρεβάτι.
Τις νύχτες σαν αρχίσουν να πονούν οι πληγές
που σου χαρίσαν τα χρόνια και οι εμπειρίες
αρχίζεις να το νιώθεις ολοένα και πιο πολύ
πως γέρασες ανάμεσα σε ναυάγια και θανάτους.
Βάσω Μπρατάκη
Αθήνα, Νοέμβρης '84
Από τη συλλογή Τα ερωτικά – Δοκιμές (1985)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου