Όταν ο άνεμος φωνή νομίζεις ότι έχει
και η βροχή στο τζάμι σου χτυπάει θυμωμένα,
μια μουσική απόμακρη να ζωντανεύει νιώθεις
ολόγυρα και μέσα σου, σα θέλεις να χορέψεις.
------
Τότε ορθώνονται σκιές οι πρόγονοι στους τοίχους
αναζητώντας μερτικό απ τη ζωή σου να χουν
κι απολογείσαι γράφοντας πως έζησες ως τώρα
κι αν τη ζωή σπατάλησες συγχώρεση να πάρεις.
-----
Δεν ξέρω αν αμάρτησα, τι έπρεπε να κάνω.
Μα πάλι όπως σκέφτομαι, δεν έχει σημασία.
Πάν Καρτσωνάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου