Σαν μια σταγόνα είμαστε σε ποταμό μεγάλο
που χύνεται στη θάλασσα και σύννεφο θα γίνει.
Μπορεί σταγόνες της βροχής να πέφτουνε στο τζάμι
να λαμπιρίζουνε στο φως σα δάκρυ να κυλάνε
ξεχωριστές να μοιάζουνε μια μουσική να παίζουν
όμως οι στάλες ξέχωρες κυλάνε και στους δρόμους
ακολουθώντας μια κοινή πορεία και συνέχεια
ο κύκλος κλείνει διαρκώς μα πάντοτε ανοίγει.
Σαν τις σταγόνες της βροχής και οι ζωές μας μοιάζουν
πεθαίνουμε και ανοικτός ο κύκλος πάντα μένει.
Καρτσωνάκης Πάν
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου