Ο Κολοσσός της Ρόδου θεωρείται
ως ένα από τα Επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου.
Ήταν ένα τεράστιο σε διαστάσεις άγαλμα το οποίο
απεικόνιζε τον θεό Ήλιο.
Ανεγέρθηκε από τον Χάρη τον Λίνδιο
μαθητή του Λύσιππου τον 3ο αιώνα π.Χ.
Είχε το ίδιο περίπου μέγεθος
με το Άγαλμα της Ελευθερίας που βρίσκεται
στη Νέα Υόρκη, αν και στηριζόταν σε χαμηλότερη βάση.
Η όψη του αγάλματος λέγεται ότι φαινόταν
από την είσοδο του λιμένα της Ρόδου.
Σύμφωνα με τον θρύλο, τον 4ο αιώνα π.Χ.
ο θεός Ήλιος έσωσε τον λαό της Ρόδου
από μία επίμονη πολιορκία του Μακεδονα
στρατηγου Δημητριου του Πολιορκητη.
Ως έκφραση ευγνωμοσύνης προς τον προστάτη τους,
οι Ρόδιοι ανήγειραν τον Κολοσσό, ένα γιγαντιαίο
μπρούντζινο άγαλμα, που υψωνόταν περίπου 33 μέτρα
πάνω από το μαρμάρινο βάθρο του, δηλαδή
ήταν δυόμισι φορές υψηλότερο από το άγαλμα
του Δία στην Ολυμπία, το έργο του Φειδία.
Ο Κολοσσός της Ρόδου δεν ήταν μόνο ένα έργο
απαράμιλλης τέχνης και αισθητικής.
Χτίστηκε ως ευγνωμοσύνη προς τον Θεό Ήλιο,
προστάτη του νησιού, και συμβόλιζε την ελευθερία
και ανεξαρτησία των Ροδίων.
Παρ`όλο που το έργο καταστράφηκε 60 μόλις χρόνια
μετά την κατασκευή του, η φήμη του πέρασε
τα όρια της Ελλάδας, και έμεινε στην ιστορία ως ένα
από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου.
Ως εκ τούτου, μέχρι σήμερα η λέξη «Κολοσσιαίο»
σημαίνει στα Ελληνικά ένα εντυπωσιακό,
μεγάλο σε μέγεθος, έργο και έχει υπεισέλθει
με την ίδια σημασία σε όλες τις Λατινογενείς γλώσσες.
Έτσι, το θέατρο της Αρχαίας Ρώμης (80 π.Χ.),
λόγω του μεγέθους του
και της μεγαλοπρέπειάς του,
ονομάστηκε Κολοσσαίο (Colosseum).
Εν κατακλείδει, η τεχνική του αγάλματος
ενέπνευσε πολλούς καλλιτέχνες ανά τους αιώνες.
Στην είσοδο του Κολοσσαίου δέσποζε ένα άγαλμα
(με εμφανή επιρροή κι ομοιότητα
με τον Κολοσσό της Ρόδου),
το οποίο μετά τον θάνατο του Νέρωνα αφιερώθηκε
στον θεό Ήλιο.
Χιλιετίες αργότερα, ο Γάλλος γλύπτης
Φρεντερίκ Ογκίστ Μπαρτολντί
(Frédéric Auguste Bartholdi)
στην προσπάθεια του να αποτυπώσει
με σύγχρονα μέσα το μέγεθος, την τεχνική
αλλά και τον συμβολισμό του Κολοσσού της Ρόδου,
έφτιαξε το Άγαλμα της Ελευθερίας,
το οποίο θεωρείται
ένα σύγχρονο θαύμα μοναδικής τέχνης.
Απόσπασμα από το επεισόδιο
Seven Wonders of the World
της εκπομπής Lost Worlds,
παράγωγης Channel (2007),
που αναμετέδωσε η ΝΕΤ.
2 σχόλια :
να υποθέσω ότι οι ξένοι έχουν ξεχάσει τις ανακοινώσεις κάποιου υπουργού (του Σκουλαρίκη;)πριν από πολλά χρόνια ,ότι βρέθηκε το άγαλμα στον βυθό!
Θυμάμαι, ότι ήταν ένα κομμάτι βράχος με χαρακιές από δαγκάνες εκσκαφέα προφανώς που το εξέλαβαν ως το εσωτερικό της γροθιάς του αγάλματος. Φυσικά και έγινε ντόρος για το ποιος θα πρωτοβγάλει την είδηση και το ποιος θα "καρπωθεί" την επιτυχία. Η τύχη βέβαια του γιγαντιαίου αγάλματος εικάζεται με πιθανότερη εκδοχή την πτώση του, μετά από σεισμό, και τον διαμελισμό του αργότερα και την πώλησή του ως μέταλλο.
Λογικό ακούγεται, αν αναλογιστείς πως σκέφτονταν οι άνθρωποι της συγκεκριμένης εποχής και να συγκρίνεις με την μετατροπή σε ασβεστοκάμινα πλήθος αγαλμάτων της αρχαιότητας.
Να θυμίσω πρόσφατα την καταστροφή από φανατικούς αγαλμάτων του Βούδα στο Αφγανιστάν και τις προθέσεις κάποιων άλλων στην Αίγυπτο για τις πυραμίδες.
Δημοσίευση σχολίου