Στις 10 Ιουνίου του 1944 ο Fritz Laufenbach,
λοχαγός των SS του 2ου λόχου του 1 τάγματος
του 7ου τεθωρακισμένου συντάγματος της
αστυνομίας SS, έλαβε διαταγή να μετακινήσει
τον λόχο του από την Λειβαδιά προς το Δίστομο,
Στείρι και Κυριάκι με σκοπό τον εντοπισμό
ανταρτών στην δυτική πλευρά του Ελικώνα.
Σαν δόλωμα οι Γερμανοί είχαν 2 επιταγμένα
Ελληνικά φορτηγά γεμάτα με άνδρες των SS
μεταμφιεσμένους σε χωρικούς,
που προπορεύονταν της κύριας φάλαγγας.
Ταυτόχρονα ο 10ος και 11ος λόχος
του 3ου τάγματος από την Άμφισσα
κατευθυνόταν προς το Δίστομο
για να συναντήσουν τον 2ο λόχο.
Οι 3 λόχοι συναντήθηκαν χωρίς να έχουν
εντοπίσει αντάρτες εκτός από 18 παιδιά
που κρύβονταν σε γύρω στάνες.
Έξι από τα παιδιά που προσπάθησαν
να δραπετεύσουν εκτελέστηκαν.
Οι Γερμανοί μπήκαν στο Δίστομο και
εκφοβίζοντας τους χωρικούς έμαθαν
ότι υπήρχαν αντάρτες στο Στείρι.
Ο 2ος λόχος κατευθύνθηκε προς τα εκεί
και στην θέση Λιθαράκι, περιοχή του Στειρίου
έπεσε σε ενέδρα των ανταρτών
του 11ου λόχου του 3ου τάγματος
του 34ου συντάγματος του ΕΛΑΣ.
Η μάχη του Στειρίου ήταν σκληρή
και κράτησε περίπου μέχρι τις δύο
το μεσημέρι αναγκάζοντας τους Γερμανούς
σε οπισθοχώρηση.
Οι απώλειες των Γερμανών ήταν περίπου
40 νεκροί και των ανταρτών 15.
Μετά τη μάχη, οι Γερμανοί μπήκαν στο Δίστομο
και σε αντίποινα για τις απώλειές τους, ξεκίνησαν
να σφάζουν όποιον βρισκόταν στο δρόμο τους.
Αποκεφάλισαν τον ιερέα του χωριού και σκότωσαν
μωρά και γυναίκες, αφού πρώτα τις βίασαν.
Η σφαγή σταμάτησε το βράδυ,
όταν οι Γερμανοί στρατιώτες αναγκάστηκαν
να επιστρέψουν στην Λειβαδιά,
αφού προηγουμένως όμως,
έκαψαν τα σπίτια του χωριού.
Οι νεκροί του Δίστομου έφτασαν τους 228,
εκ των οποίων 117 γυναίκες, 111 άντρες,
όπου ανάμεσά τους ήταν και 53 παιδιά
κάτω των 16 χρόνων.
Σε αυτό το μαρτυρικό χωριό σημειώθηκε
νέο ρεκόρ ναζιστικής βαρβαρότητας
από εγκληματίες πολέμου θρασύδειλους Γερμανούς.
Η μαρτυρία του απεσταλμένου του Διεθνούς
Ερυθρού Σταυρού, Eλβετού George Wehrly,
που έφτασε στο Δίστομο μετά από λίγες μέρες,
κάνει λόγο για 600 νεκρούς στην ευρύτερη περιοχή
ενώ αναφέρεται ότι οι σφαγιασθέντες βρίσκονταν
παντού, ακόμα και κρεμασμένοι πάνω σε δέντρα.
Για όσους δεν γνωρίζουν,
αλλά και σε αυτούς
που θέλουν να ξεχαστεί
θα επαναλάβουμε
πως δε θα πρέπει να ξεχαστεί ποτέ
ότι στις 10 Ιουνίου 1944
στο συγκεκριμένο χωριό της Βοιωτίας
πραγματοποιήθηκε μια απερίγραπτη
ναζιστική κτηνωδία
ένα έγκλημα που προσβάλει
την έννοια άνθρωπος.
Ένα έγκλημα πολέμου
από ένστολους.
Ένα έγκλημα, για το οποίο,
οι ένοχοι δεν πλήρωσαν ποτέ!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου