Ο Αθανάσιος Διάκος, ή Θανάσης Διάκος,
ήταν ένας από τους Έλληνες πρωταγωνιστές
ήρωες - οπλαρχηγούς του πρώτου έτους
της Επανάστασης του 1821 που έδρασε
στη Στερεά Ελλάδα.
Γεννήθηκε κατ' άλλους στην Αρτοτίνα Φωκίδας
το 1788 και κατ' άλλους
στην Άνω Μουσουνίτσα Φωκίδος.
Και για το πραγματικό του όνομα
υπάρχει αντιγνωμία.
Μερικοί αναφέρουν ότι ήταν
Αθανάσιος Γραμματικός
και άλλοι πως ήταν Αθανάσιος Μασσαβέτας.
Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία το 1818
και το 1820 έγινε αρματολός
στη Λιβαδειά.
Τον Απρίλιο του 1821 σε συνεργασία
με άλλους οπλαρχηγούς κατέλαβε το φρούριο
της Λιβαδειάς και χρησιμοποιώντας το
σαν ορμητήριο, έδωσε πολλές νικηφόρες μάχες.
Κατέλαβε την γέφυρα της Αλαμάνας
και στις 22 Απριλίου 1821 έδωσε μάχη
με τα στρατεύματα του Ομέρ Βρυώνη.
Στη μάχη αυτή συνελήφθη και αφού μεταφέρθηκε
στη Λαμία
αναφέρεται ότι "σουβλίστηκε"
από τους Τούρκους και κάηκε
στις 24 Απριλίου 1821.
Το πρωί της 23ης Απριλίου οι Τούρκοι επιτίθενται
ταυτόχρονα και στα τρία σώματα των επαναστατών.
Ο Πανουργιάς και ο Δυοβουνιώτης υποχρεώνονται
να υποχωρήσουν, προ των υπέρτερων δυνάμεων
του Ομέρ Βρυώνη, με συνέπεια ο κύριος όγκος
των Οθωμανών υπό τον Κιοσέ Μεχμέτ να επιπέσει
επί του Διάκου στην Αλαμάνα.
Ο Διάκος αρνείται να φύγει και να σωθεί,
όπως τον προέτρεψαν οι συμπολεμιστές του
και ως άλλος Λεωνίδας με μόνο 48 άνδρες
μένει και πολεμά μέχρις εσχάτων.
Κατά τη διάρκεια της μάχης, το σπαθί του σπάει
κι ένα εχθρικό βόλι τον τραυματίζει στον δεξιό ώμο,
στο οποίο κρατά το πιστόλι.
Πέντε Αλβανοί ορμούν στο χαράκωμά του
και τον συλλαμβάνουν αιχμάλωτο.
Ο επίλογος της μάχης γράφεται την επόμενη ημέρα.
Στις 24 Απριλίου, ο αιχμάλωτος Αθανάσιος Διάκος,
με ανοιχτές και αιμάσουσες τις πληγές του,
μεταφέρεται στη Λαμία.
Οι Οθωμανοί του προτείνουν να προσκυνήσει
και να συνεργαστεί μαζί τους.
Ο Διάκος υπερήφανα αρνείται: «Εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θελ' να πεθάνω» φέρεται να τους απάντησε.
Ο ελληνικής καταγωγής Ομέρ Βρυώνης δεν θέλησε
να τον σκοτώσει, αφού τον γνώριζε πολύ καλά
από την αυλή του Αλή Πασά
και εκτιμούσε τις ικανότητές του.
Επέμενε, όμως, ο Χαλήλμπεης, σημαίνων Τούρκος
της Λαμίας, ο οποίος έπεισε τον Κιοσέ Μεχμέτ,
ιεραρχικά ανώτερο του Ομέρ Βρυώνη,
ότι ο Διάκος θα έπρεπε να τιμωρηθεί παραδειγματικά,
επειδή είχε σκοτώσει πολλούς Τούρκους.
Η ποινή που του επιβλήθηκε ήταν θάνατος
δια ανασκολοπισμού
και εκτελέστηκε την ίδια μέρα.
Προτού ξεψυχήσει, ο Διάκος λέγεται ότι είπε
το αυτοσχέδιο τετράστιχο:
“Για ιδές καιρό που διάλεξε
ο χάρος να με πάρει
τώρα π' ανθίζουν τα κλαδιά
και βγάζει η γης χορτάρι”
Οι Οθωμανοί πέρασαν από την Αλαμάνα,
όπως και οι Πέρσες από τις διπλανές Θερμοπύλες
πριν από χιλιάδες χρόνια, αλλά εγκλωβίστηκαν
στην περιοχή, αφού στη συνέχεια ανέλαβε δράση
ο Οδυσσέας Ανδρούτσος.
Έτσι, δόθηκε ο απαραίτητος χρόνος
για το στέριωμα της Επανάστασης.
Η ζωή του και η μαρτυρική του θυσία
ενέπνευσαν τη λαϊκή μούσα...
Διαβάστε περισσότερα:
Σε δημοτικά τραγούδια, ζωγραφική
αλλά και στο θέατρο σκιών ακόμη
ο λαός διατήρησε την μνήμη του ήρωα
αλλά και "άγιου" της Επανάστασης.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΙΑΚΟΣ από apmaster
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου