και τον Ουρανό
(Ησίοδος)
ατρόμητοι και κάτοχοι τεχνών
και μεγάλων μυστικών.
Ο Στερόπης ,ο Βρόντης και ο Άργης
ήταν οι τρεις πρώτοι Κύκλωπες
με αρχέγονη θεϊκή υπόσταση
οι οποίοι αργότερα χάρισαν στο Δία
τη βροντή και τον κεραυνό.
Όμοιοι και ισάξιοι των θεών, εμφανίζονται
με μοναδική διαφορά την ύπαρξη
ενός μόνο και μάλιστα κυκλικού ματιού
στο κέντρο του μετώπου.
Χαρακτηρίζονται άγριοι, ικανοί οικοδόμοι
γιγαντιαίων (Απολλόδωρος) τειχών
και σιδηρουργοί στη Θράκη αρχικά,
στην Κρήτη αργότερα και κατόπιν στη Λυκία.
Η αναφορά και σύνδεση αυτών των τόπων με κοινά στοιχεία
πολιτισμού όπως η γνώση συγκεκριμένων τεχνών, μας δείχνει
ότι υπήρχε στενός πολιτιστικός δεσμός μεταξύ των τόπων αυτών.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι τρεις αρχικοί Κύκλωπες δεν φαίνεται
να αποκτούν απογόνους (Ησίοδος) και παραμένουν ως υπάρξεις
απόλυτα αυτόνομες χωρίς καμιά διάθεση να συμβάλλουν
στην προώθηση της ζωής ή στη δημιουργία
πρωταγωνιστικού ρόλου της οντότητάς τους.
Ελληνική μυθολογία.
Τα κυκλώπεια τείχη υπάρχουν σε πολλά μέρη στην Ελλάδα
αλλά και σε διάφορα μέρη του κόσμου.
Τα κυκλώπεια τείχη της Τίρυνθας και των Μυκηνών
αποδίδονται στους Αχαιούς ή Πελασγούς 13ο και 14ο αιώνα π.Χ.
και έχουν ενσωματωθεί
σε μεταγενέστερες φάσεις οικοδομήσεων.
Κατασκευαστές αυτών των εντυπωσιακών κατασκευών είναι
οι Μυκηναίοι. Ο Πλάτων αναφέρει ότι οι ΄΄Ελληνες της εποχής του
είχαν ήδη λησμονήσει την αρχαία ιστορία τους και ότι
οι Αιγύπτιοι ιερείς είχαν αρχαία χρονικά σύμφωνα με τα οποία
Έλληνες είχαν αντισταθεί σε ξένη εισβολή.
Γύρω από την ακρόπολη των Αθηνών έχουν βρεθεί ερείπια
αρχαίων τειχών που επίσης αποδίδονται στους Μυκηναίους
και πιστεύεται ότι εκεί υπήρχε ένα Μυκηναϊκό ανάκτορο.
Ιδιαίτερα στην Πελοπόννησο πάνω ή γύρω σχεδόν σε κάθε
επιβλητικό λόφο μπορεί κανείς να βρει αρχαία οχυρωματικά τείχη,
ανάκτορα ή ιερά. Τα ογκώδη τοιχώματά τους
είναι κατασκευασμένα από απόλυτα συνταιριασμένα τμήματα
συνδεδεμένα μεταξύ τους και για τα οποία δεν χρησιμοποιήθηκε
συγκολλητικό υλικό.
Τέτοια εξαίρετα δείγματα αποτελούν
αρχαία τμήματα του τείχους της Λάρισας
του Άργους
αλλά και του Ακροκόρινθου.
Σύμφωνα λοιπόν με την παράδοση
ιδιαίτερα δυνατοί οικοδόμοι, οι Κύκλωπες,
έκοψαν ασβεστολιθικό πέτρώματα της περιοχής
τους μεγάλους ογκόλιθους,
που τους τοποθέτησαν κατευθείαν
και τους συνταίριασαν με πολύ πελέκημα
και χωρίς άλλο συνδετικό υλικό.
Παράδειγμα κοινωνίας των Κυκλώπων
αναφέρει και ο Πλάτων στους Νόμους
και βασιζόμενος στην παράθεση των ηθών τους
χαρακτηρίζει-καθορίζει τα προ-πολιτικά στάδια
της ζωής του ανθρώπινου γένους.
Ο μοναδικός Κύκλωπας που ξεχωρίζει,
από τους υπόλοιπους, είναι ο Πολύφημος
που μας παραδίδεται με όνομα
και θεϊκή καταγωγή όντας γιος του Ποσειδώνα
και της κόρης του Θόρκυ, Θόωσας .
Η άλλη κατηγορία Κυκλώπων ήταν οι Σικελιώτες
και αυτοί ήταν εκατό τον αριθμό, με γνωστότερο
τον Πολύφημο, από τον Όμηρο και την σχέση του
με τον Οδυσσέα όταν αυτός και οι σύντροφοί του
βρέθηκαν στο νησί τους. Αυτοί δεν είχαν καμιά
απολύτως σχέση με την μεταλλουργία αλλά ήταν
ποιμένες και ασεβείς προς τους Θεούς
όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Σταγειρίτης.
Τέλος οι Χειρογάστορες λέγεται
πως τα χέρια τους δεν ήταν στην θέση των ώμων
αλλά στην κοιλιά εξ’ ου και η ονομασία τους.
Αυτοί είναι που παίρνει μαζί του ο Προίτος
για να χτίσουν την Τίρυνθα.
Ήταν τόσο μεγάλες οι πέτρες
που χρησιμοποίησαν στο χτίσιμο του τείχους
ώστε και την πιο μικρή από αυτές δεν μπορούσε
ένα ζευγάρι μουλάρια να την μετακινήσει.
Όταν εγκαταστάθηκαν στην Αργεία γη κατοικούσαν
σε σπήλαια κοντά στην Τίρυνθα, όπου είχαν κατασκευάσει
και κάποιους λαβύρινθους.
Αργότερα τα σπήλαια αυτά
τα είπαν Κυκλώπεια.
Από αυτούς τους Κύκλωπες ήταν και ο Γέραιστος
που πέθανε και τάφηκε στην Αθήνα
και στο μνήμα του πάνω οι Αθηναίοι έσφαξαν
την κόρη του Υάκινθου αφού ο χρησμός υπαγόρευσε
έτσι να κάνουν ώστε να σταματήσει ο λοιμός
που είχε ενσκήψει από την πολιορκία του Μίνωα
κατά των Αθηναίων.
Αυτά μας λέει, για τους Κύκλωπες,
ο Σταγειρίτης στην Ωγυγία.
Τι λέει όμως και η Παλαιά Διαθήκη;
Διαβάζουμε:
«…. οι δε γίγαντες ήσαν επί της γης
εν ταις ημέραις εκείναις΄ και μετ’ εκείνο,
ως αν εισεπορεύοντο οι υιοί του Θεού
προς τας θυγατέρας των ανθρώπων,
και εγεννώσαν εαυτοίς΄ ήσαν οι γίγαντες
οι απ’ αιώνος, οι άνθρωποι οι ονομαστοί»
(Γεν. 6, 4)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου