ΚΡΑΤΑΜΕ
ΚΡΑΤΑΜΕ ΣΦΙΧΤΑ ΚΑΙ ΜΗΝ Μ ΑΦΗΝΕΙΣ.
ΘΑ ΧΑΘΩ.
ΚΡΑΤΑΜΕ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΣΟΥ ΜΕΣΑ,
ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΟΙ ΦΟΒΟΙ ΜΟΥ ΧΑΝΟΝΤΑΙ.
ΚΡΑΤΑΜΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΕΝΑ.
ΕΣΥ Κ ΕΓΩ,
ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΒΑΔΙΖΩ
ΣΤΑ ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ
ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.
ΜΑΖΙ ΜΕ ΣΕΝΑ ΒΡΙΣΚΩ ΤΟ ΝΟΗΜΑ,
ΤΟΝ ΟΡΙΖΟΝΤΑ, ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ
ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΒΑΝΑΥΣΗ ΖΩΗ.
ΟΛΑ ΤΡΕΧΟΥΝ,ΦΕΥΓΟΥΝ,ΧΑΝΟΝΤΑΙ
ΜΟΝΑΧΑ ΤΑ ΚΟΡΜΙΑ ΜΑΣ ΑΨΗΦΟΎΝ
ΤΗΝ ΟΡΜΗΤΙΚΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ.
ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΤΗΛΆ
ΕΣΥ Κ ΕΓΩ ΜΙΑ ΟΝΤΟΤΗΤΑ
ΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ
ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
ΑΉΤΤΗΤΟΙ ΜΕ ΟΔΗΓΟ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΑΣ.
ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΑΤΟΦΙΟΙ
ΚΑΜΩΜΕΝΟΙ ΛΕΣ ΑΠΟ ΧΡΥΣΟ.
ΚΡΑΤΑΜΕ ΚΑΙ ΠΑΜΕ.
Γεωργία Κόλλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου