Ένα κόσμο χάρτινο που να τον αντιλαμβάνονται μόνο όσοι μας αγαπούν και όσοι αγαπάμε.

Ζωγράφισα με γράμματα

κι όλα τα χρώματα της γης

πλάθοντας έναν κόσμο

με λέξεις, όνειρα κι επιθυμίες.

Σε προσκάλεσα να ζήσουμε εκεί

κοιτάζοντας  τη θάλασσα,

τον ουρανό, τους γλάρους

ηλιοβασιλέματα και χαραυγές

έως το τέλος του χρόνου.

Κανείς να μην υπάρχει

 άλλος στον κόσμο μας

παρεκτός οι φίλοι μας.

Ένα κόσμο χάρτινο

 που να τον αντιλαμβάνονται

μόνο όσοι μας αγαπούν και αγαπάμε.

Ένας κόσμος σαν νησί που ταξιδεύει

στην απεραντοσύνη του χρόνου.

Ένας κόσμος δίχως θάνατο

δίχως χθες και αύριο

Ένας κόσμος  

που να υπάρχει μόνο το τώρα.

Ένας κόσμος του παρόντος……

Μοιράστηκα τα όνειρά μου μαζί σου

και γέλασες.

Αυτά είναι παιδιάστικες φαντασίες

και ποιητικές ουτοπίες,

μου είπες,

αλλά τελικά δέχτηκες.

Από τότε όμως κάθε νύχτα

μου τραβάς τα σκεπάσματα

αποκαλύπτοντας το γυμνό μου σώμα.

Πάν Καρτσωνάκης