Δακρυσμένα μάτια νυσταγμένη γη
όνειρα κομμάτια ας ήτανε να ζω
στους μεγάλους δρόμους κάτω απ’ τις αφίσες
στα χιλιάδες χρώματα ας ήταν να βρεθώ
Να `ταν η καρδιά μου λαμπερό αστέρι
να `ταν η ματιά μου δίκοπο μαχαίρι......
Με λέξεις μόνο έχτιζαν, τον κόσμο τους και ζούσαν στοές τριγύρω σκάβοντας, τούνελ για να ξεφύγουν. Πάν Καρτσωνάκης "Οι Ποιητές"
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου