Ενδέκατη μέρα νοσηλείας όλα Καλά για μένα …
..........δείχνει να το προσπερνώ… όμως!!!!!
Ενώ όλα πήγαιναν Καλά και για την γυναίκα μου στην ένατη μέρα
της νοσηλείας της χωρίς πυρετό χωρίς έντονα συμπτώματα εκτός
από έναν βήχα και με οξυγόνο γύρω στα 97 χθές 30/11 στις 23:00…
Γύρω στις 02:30 πρωτομηνιά του Δεκέμβρη με ξυπνάς δεν μπορείς να αναπνεύσει,
Οξυγόνο 88….
Σε μεταφέρω στο νοσοκομείο εξετάσεις αέρια αίματος, ακτινογραφία πνευμονία
σε εξέλιξη…. Οξυγόνο, εισαγωγή….
Σε μεταφέρουν σε περνούν από τα εξωτερικά για την κλινική covid,
μετά από 46 ολόκληρα χρόνια σε παίρνουν από κοντά μου,
όταν σε πήραν με το καροτσάκι για την κλινική covid όλο το σύμπαν μου
άδειασε σκοτείνιασε….
45 λεπτά Κόρινθο – Άσσος σ’ένα δρόμο άδειο δάκρυα στα μάτια και συνέχεια
να βρίσκομαι στον αντίθετο ρεύμα χωρίς να καταλαβαίνω πως βρισκόμουν εκεί….
Φτάνω στο σπίτι μας ανοίγω την πόρτα τα πόδια μου δεν με κρατούν,
πέφτω στα γόνατα το ταβάνι έρχεται πάνω μου δεν βρίσκεσαι εκεί
η απουσία σου παραπάνω από αισθητή, ξέρω πού είσαι και όμως σε ψάχνω
σε όλα τα δωμάτια…. Οπλίσου με δύναμη και πάλεψε βγες γρήγορα
βγες δυνατή εξ άλλου εσύ είσαι μαχήτρια και θα τα καταφέρεις…
σε χρειαζόμαστε όλοι μας….
μας λείπεις…..
Μου λείπεις….
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου